Martin Heidegger - Varlık Ve Zaman

çeşitli imkanlara sahip olarak hem onun ilgilenilen dünyasındaki varlığıyla,
hem de Dasein’ın kendisine dair sahih varlığıyla raptedilmiştir.
Hep-beraber-olmak, çoğunlukla ve hatta her zaman bahse konu varlık
içinde beraberce ilgilenilenler üzerine temellenmektedir. Böyle bir temelden
(yani aynı şeyleri yapıp etmekten) neşet eden bir hep-beraber-
olmaklık çoğunlukla dışsal sınırlar dahilinde seyretmekle kalmaz, mesafelilik
ve ihtiyatlılık halini de alır. Aynı davanın bir ucundan tutanların
hep-beraber-olmaklığı çoğu kez sadece itimatsızlıktan beslenmektedir.
Oysa aynı davaya ortaklaşa biçimde canı gönülden hizmet etmek,
her seferinde kendi Dasein’ımızı kavrayıp ele geçirmek demektir. İşte
böyle bir sahih bağlaşma, başkasını kendi özgürlüğüne serbest bırakan
gerçek konusallığı mümkün kılabilmektedir.
Hergünkü hep-beraber-olmaklık itina-göstermekliğin söz konusu
iki ucu arasında (yani yerine atlayıcı hakim olucu ile önüne sıçrayıcı
özgürleştirici itina-göstermeklik arasında) cereyan etmekte olup, pek
çok karma suretler gösterir ki, bunların tasvir ve sınıflandırılışı bu incelemenin
sınırlarını aşar niteliktedir.
[123] Nasıl ki, el-altmda-olanı keşfetme tarzı olan ilgilenmeye bir-
şey-için-bakış ait ise, itina-göstermekliğe de kayıncı-bakış ile müsama-
hakar-bahş yol göstermektedir. Itina-göstermeklikte olduğu gibi ikisi
de muallel ve kayıtsızlık hallerine sahip olabilir ve sonunda kayıncı-ba-
kışsızhk ile üstünkörülüğe kadar varabilir ki, bunlar da kayıtsızlık tarafından
yönlendirilmektedir.
Dünya sadece el-altında-olanları dünya-içinde karşılaşılan varolanlar
olarak serbest bırakıp meydana çıkarmakla kalmaz, Dasein’ı ve bir-
likte-Dasein içindeki başkalarını da serbest bırakır. Çevreleyen-dünya
bakımından serbest bırakılıp meydana çıkarılan bu varolan, kendi zati
varlık anlamı bakımından, başkaları için karşılaşarak birlikte var olduğu
bir dünya içinde-var-olmaktadır. Dünyasallık daha önce (§ 18) im-
lenimselliğin imlenim bütünü olarak yorumlanmıştı. Söz konusu imlenimsellikle
anlayarak önceleyici aşinalık içinde bulunan Dasein, el-al-
tında-olanları ilintililikleri içinde keşfedilenler olarak karşılaşılır kılmaktadır.
lmlenimselliğin imleme bağdaşımı, Dasein’ın kendi zati varlığına
yönelik olan varlığı içine raptedilmiştir. Böylece Dasein, özsel
olarak herhangi bir ilintililiğe sahip olmaz ve dolayısıyla Dasein’m kendinin
öyleliği uğruna var olduğu bir varlık olması mümkünleşir.
Yukarıda yaptığımız analiz şunu göstermiştir: Dasein kendi varlığım
hep kendi varlığı bakımından konu ettiği için Dasein’m varlığına başkalarıyla
birlikte-olma da aittir. Dolayısıyla birlikte-olma bakımından Da-
129