DEEL 2 Reïnkarnasie - Ja of nee? - Nuweopenbaring

verby wees met julle wilsvryheid. Julle sou dan gedryf deur vrees vir
dieselfde lot, julle op ‘n ander lewenswandel toelê, dus wel dit doen wat
van julle gevra word, maar nie uit julself, uit vrye wil daartoe aangespoor
nie. Tog moet julle die lot van die siele ken, dit moet julle verkondig word
en dit staan julle dan nog steeds vry om te glo en daaruit julle eie
afleidings te maak.
Hierdie siele het by die ingaan in die ryk hierna, alles waar hul harte aan
hang op aarde, verloor. Hulle besit niks meer nie, want alleen dit wat hulle
geestelike verwerf het, kan hulle saamneem en daar het hulle die meeste
gebrek aan. Hulle is deur totale duisternis omring, sodat hulle ‘n lewe
sonder God lei en daardeur heeltemal kragteloos is, maar nie gevoelloos
nie. Vir hulle beteken hul omgewing nou ‘n verskrikking en ellende, in
hierdie kwellinge en verskrikkinge sal ook die siel ondergaan wat op aarde
alles sonder vrees en vasberade uitgevoer het wat hulle nou in die
duisternis stort. Dit is pyn van onbeskryflike aard, wat nou in die siel die
verlange opwek om hierdie toestand te ontvlug, of alleen maar alle slegte
neigings te versterk om ook in die ryk bevrediging te soek, wat ‘n totale ten
prooi val aan die kragte van die duisternis beteken.
Maar ook die siele wat onvolwasse die aardse lewe verlaat het, wie se lewe
egter sonder liefde was en onverskillig ten opsige van al die geestelike, is in
buitengewoon benouende omstandighede. Want ook hulle word
onuitspreeklik gekwel deur die duisternis, wat wel somtyds vir ‘n skemerige
toestand wyk, as die siel nog nie heeltemal verhard is nie, sodat ook hulle
na lig verlang, want alleen die verlange kan hulle die lig laat bereik. Al
hierdie siele ontbreek egter die krag om die goeie te wil en daar kan hul
volgens die wet van ewigheid geen hulp gebring word as hulle dit self nie
begeer nie.
Wel is die werk van Gods barmhartigheid nie ten einde as die siel die
aardse liggaam verlaat nie, maar wat hulle op aarde nie benut het terwyl
hulle dit in oorvloed besit het, moet hulle nou in die hiernamaals eers kry
en hulle is dikwels te swak daarvoor. Stel julself altyd maar uiters
verswakte en hulpelose wesens voor wat onuitspreeklik ly en wat op hulp
aangewys is, om van hul lyding bevry te word. En as julle ‘n blik kon werp
op hul nood, dan sou julle met ontferming vervul word.
Elkeen het daarbo siele van wie hy nie weet in welke toestand hulle die
geesteryk binnegegaan het nie. Julle almal het geliefdes deur die dood
verloor, dink tenminste aan die siele met wie julle noue bande het en help
hulle. Want selfs die kleinste verlossingswerk aan sulke siele volbring, het
‘n verdere verlossing tot gevolg en julle het daar toe bygedra.
En julle kan hulle alleen help deur liefdevolle gedagtes en gebed en deur
ten gunste van hierdie siele te bid. Dit sal hulle weliswaar nie uit hul
kwelling bevry nie, maar hul tog krag laat toekom deur middel waarvan die
siel sy wil verander en op die lig kan afstuur.
197