DEEL 2 Reïnkarnasie - Ja of nee? - Nuweopenbaring

Alle mense kan glo aan ‘n voortlewe van die siel as hulle wil, as hul
verlangend na die waarheid die gedagtes wat daar betrekking op het
oordink en uitsluitsel begeer. Dog die wil om die ewigelewe te ontken sal
steeds ‘n hindernis wees om te glo, omdat die kragte van die duisternis wat
alle lig haat die mens al beheers.
Gaan nie argeloos by julle gedagtes verby, as julle aan die lewe van die siel
na die dood dink nie. Probeer dit deurgrond, maar verwerp nie alle
gedagtes as dit in julle opkom nie. Want as julle, julle wil nie op die
waarheid rig nie, sal julle dit nie kry nie, sonder verlange daarna, sal julle
nie onderrig kan word nie.
Daar is ‘n lewe na die dood en dit gee julself gestalte op aarde, julself skep
vir die siel sy lot in die ewigheid en sal daarom moet sorg dat hy nie ten
prooi val aan die geestelike dood nie, wat vol kwelling is, maar nooit ‘n “nie
bestaan" beteken nie. Want die siel is die werkelike jy en bly bestaan, al
vergaan die liggaam. Dink daaroor na, sodat julle kan glo, sodat julle die
innerlike oortuiging verkry, dat die liggaam wel kan sterwe, maar die siel
onverganklik is. Amen
Die seën van siekte en leed – Voltooiing
5194 23 Augustus 1951
Die aftakeling van die liggaam is dikwels ‘n heilsame waarskuwing vir die
mens wat nog te veel op die wêreld gerig is en daardeur die siel in gevaar
bring. Hy moet eers leer insien dat daar vanuit die natuur perke gestel is en
vanuit die besef, hom bewus word van wat hierna kom as die liggaam
heeltemal ongeskik geword het vir hierdie aarde. Die mens moet dikwels
gewaarsku en vermaan word, solank hy nie uit eie beweging aan sy siel
dink nie.
Liggaamlike lyding, siektes en die inboet van liggaamlike bekwaamhede
moet daarom ook as ‘n middel vir die ontwikkeling van die siel gesien word,
omdat dit die denke van die mens aansienlik kan verander en daarom ook
dikwels as heilmiddel vir die siel aangewend word, as hy in gevaar is om
aan die geestelike dood ten prooi te val.
Maar nie altyd beantwoord dit aan hul doel nie, dan tree ‘n toestand van
onverbeterlikheid in en hy hom geheel afwend van die goddelik geestelike.
En dan probeer die mens nog alles uit die lewe te haal, ondanks siekte en
ongeluk wat sy liggaam getref het.
Niks wat ‘n mens beskore is, is sonder bedoeling nie. Liggaamlike siekte
bring dikwels die herstel van die siel tot stand en dan was dit tot seën
gewees, want die mens leer die wêreld versmaad aangesien hy hom moes
mis en in die geestelike wêreld vervanging soek en vind. Kosbare goedere
mag hy in ontvangs neem as kompensasie vir die goedere wat die wêreld
hom weerhou en wat hy nou as waardeloos insien. Maar daarvoor is dit
nodig dat hy hom ootmoedig buig onder die lot wat hom ter wille van sy
47