DEEL 2 Reïnkarnasie - Ja of nee? - Nuweopenbaring

julle werk dan na die lig toe wat die werklike is, wat eers begin as julle
liggaam, die stoffelike omhulling van julle siele, afval en die siel hom vry
kan verhef in die geesteryk. Alles wat op aarde vir julle oë bestaan, alles
wat vir julle sigbaar is, is geestelike substansie wat slegs vir ‘n kort tyd
vorm gegee is, wat as materie sy doel op aarde moet vervul, namelik om
die geestelike se volledige ontwikkeling moontlik te maak. En die aardse
lewe self is ook alleen ‘n suiwer liggaamlike funksie, solank die siel in julle
nog sonder enig insig is in wat hulle was, is en moet wees. Verkry die siel
die insig nie in die aardse lewe nie, dan glo hulle wel des te meer aan die
realiteit van die lewe, hulle hou dan die aardse lewe alleen as belangrik en
streef daarna om lank en aangenaam op aarde te lewe. Eers op die oomblik
van insig verflou die verlange, omdat hy dan van die eintlike lewe bewus
word en die aardse lewe in dieselfde mate verbleek, as wat die werklike
lewe aan waarde wen. Eers dan kan hulle skyn en werklikheid onderskei,
eers dan leef hy bewus.
Die lewe is hulle gegee sodat hulle in ‘n skynbestaan hulle wil kan bewys,
dat hulle in ‘n bepaalde stadium van krag aktief kan wees, waarin hulle die
lewenskrag kan benut op ‘n God welgevallige manier en daardeur hulle die
reg verwerf, om in die werklike lewe krag in oorvloed te ontvang en dit
produktief te maak, soos deur God bedoel.
Die siel moet dus eers ‘n proeflewe aflê, om bewys te gee of hy geskik is
om onmeetlike krag te ontvang. Want die produktief maak van hierdie krag
is eers die eintlike lewe, waarin die siel skeppend besig word en ook in
omvangryke mate verlossend werk. Deur te faal in die proeflewe, deur
verkeerde gebruik van die lewenskrag, verspeel hulle vir hulself die toevoer
van krag in die werklike (geestelike) lewe, wat hulle dan ook verkeerd sou
gebruik, as dit hul sonder meer sou toestroom.
Die siel moet ‘n sekere graad van volwassenheid bereik het in die aardse
lewe, wat hom nou as kragontvanger en gebruiker, in die geesteryk
bruikbaar maak. En daartoe is hy die aardse lewe gegee. Maar meestal
word die aardse lewe as doel op sigself gesien en nie as middel tot die doel
nie en dan ook verkeerd gebruik. Dit word gesien as die enigste
begerenswaardige, ofskoon dit elke mens bekend is dat hy vir homself die
lewe nie met een dag kan verleng as sy uur gekom het nie. En juis dit moet
hom die waardeloosheid en die verganklikheid daarvan laat insien van dit
wat vir hom bomate belangrik lyk. Hy sal as ‘n verstandige mens vir dit wat
hierna kom moet sorg en hom nie tevrede stel met dinge wat aan die wet
van verganklikheid onderworpe is nie. Die aardse lewe is slegs ‘n skynlewe,
iets geleen, wat enige oomblik weer terug geneem kan word. Met geleende
goed moet die mens goed omgaan. Hy moet dit so gebruik dat dit hom
ryklik rente lewer, weliswaar nie aards materieel nie, maar geestelike
rykdom moet daarmee verwerf word. Dan is die mens geskik vir die eintlike
lewe wat ewig duur. Amen
35