DEEL 2 Reïnkarnasie - Ja of nee? - Nuweopenbaring

trek. Dat, wat as onbaatsugtige naasteliefde baie hoog gewaardeer sou
word vir die siel, word in ‘n onvrywillige heffing verander en lewer vir die
siel geen enkele voordeel op nie, omdat alle vrywillige liefdadigheid
uitgeskakel is.
Menslikerwys gesproke sou op hierdie manier die aardse nood van die
mense afgewend kan word. En dit is ook wel die bedoeling van hulle wat
hulle verantwoordelik voel vir die noodsituasie van die mense, omdat dit
nie geheim te hou is nie en gevolglik ‘n blaam op die maghebbers werp. En
solank die liefdeloosheid heers onder die mensdom is sulke pogings ook tot
seën, in soverre dat die mense nie in ellende onder gaan nie.
Maar daardeur kan die lae geestelike peil van die mense nie opgehef word
nie, want daarvoor is ‘n werksaamheid in onbaatsugtige naasteliefde
nodig. Die mense moet ontroer word deur die ellende van die medemens,
sodat hierdie liefde in hulle ontsteek word. Daar moet daarom gebrek wees
onder die mense wat sodanig is, dat dit ‘n tot liefde bereidwillige mens
aanspoor tot liefdadigheid.
Hulp kan die mens op alle manier verleen word, bv. deur troostende
woorde, deur liefdevolle belangstelling of deur daadwerkelike bystand. Maar
in die menslike lewe gaan dit heel in die besonder oor die overwinning van
die materie, oor die omsetting van eieliefde na onselfsugtige naasteliefde.
Die mens moet hom los maak van wat vir homself begerenswaardig is, om
dit aan die medemens te gee wat in nood verkeer. Daarom is die aardse
besit ongelyk verdeel, juis om die wil tot gee aan te spoor, omdat as die
mens self hom gelyktydig kan oefen in die oorwinning van die materie
omdat hy homself daardeur die grootste geskenk gee, as hy hom bevry van
stoflike besit, om die nood van die medemens te lenig.
Alleen dit wat vrywillig weggegee word sal die mens ryklik vergoed word,
want alleen die vrye wil bewys die liefde, terwyl by die belasting wat mens
moet betaal, die liefde geheel ontbreek, ja selfs eerder die hart van ‘n mens
kan verhard en hy alle wil tot gee in hom onderdruk, omdat hy glo dat met
hierdie sosiale las al genoeg gedoen word vir die welsyn van sy medemens.
Maar al is die mense besig om die ekonomiese nood op hierdie manier te
lenig, tog kom dit weer in ‘n andere vorm na die mense toe. Enersyds
homself tot seën, andersyds om weer die hart van die medemens tot
hulpvaardigheid te beweeg, om hom aan te raak sodat die liefdevonk tot
ontbranding kom, sodat die liefde onder die mense nie geheel verkoel nie.
En dikwels word juis die mense deur nood van nie materiéle aard getref wie
se harte baie verhard is, sodat hulle ‘n andere weg moet inslaan, as hulle
gehelp wil word. Van hulle word die vreugde wat hulle het, hul aardse
besittings weggeneem. Wat hulle nie self wou weggee om die nood van
ander te lenig nie, hulle nou self nie meer daarvan kan geniet nie. Die
materie verloor dan sy waarde en geseënd is die mens wat nou op die regte
wyse daarmee omgaan, wat dit nou vrywillig afstaan om dit aan
noodlydende medemens te laat toekom. Geseënd is hy wat nog in die
362