DEEL 2 Reïnkarnasie - Ja of nee? - Nuweopenbaring

Hierdie siele is in harmonie, hulle bestry mekaar nie en is steeds bereid om
mekaar te help, hulle bespeur hulle gelykheid en is geneig om te glo dat
hulle ‘n gemeenskaplike vorige lewe gelei het en tog is dit slegs
sielepartikeltjies wat in dieselfde verhouding saamgevoeg is, wat tot hierdie
harmonie lei en hoef beslis nie verbonde te wees nie.
Tog, eens het hulle tot dieselfde groep van gevalle engele behoort en het
dieselfde weg van ontwikkeling gegaan, wat ook dieselfde tydsduur omvat
het, om welke rede die strewe, om by mekaar te wees, te verklaar is. Want
‘n selfde ontwikkelingsgang vorm ook die siele dieselfde en as sulke siele
mekaar nou teëkom tydens hulle lewe op aarde, waarin ook die ekbewussyn
ontwikkel is, dan kom ook die eerste tekens van ‘n herinnering
aan vroeër in hulle op, egter so swak dat hulle slegs vaagweg ‘n bepaalde
verband vermoed wat hulle egter vir hulself dikwels verkeerd verklaar.
In die aardse lewe word die siel die herinnering van sy vroeëre stadia
afgeneem, tog het daar van sy gevoelens gebly. Dieselfde sielsubstansies
herken mekaar, omdat hulle hulself in dieselfde verhouding geïntegreer het
in die geheel en deur die herkenning kan die mense dan bewus word en
nou die verwantskapsgevoel wek. Die siel van die mens is so wonderbaarlik
kunstig saamgevoeg en daar kan in hom, net soos op ‘n kosbare
instrument, ontelbare tone weerklink.
‘n Harmoniese sameklank klink nou soos één toon en is al ‘n vroeëre genot
van die golflengte van gelykgestemde siele in die hiernamaals, waar die
voortdurende aaneensluiting met die gelyke geestelike tot die
geluksaligheid in die geesteryk hoort, wat dus al op aarde kan begin, wat
egter maar net ‘n ervaring van die siele is, maar nie van die liggaam nie.
Let egter goed daarop dat die bande tussen siele van ‘n geheel ander aard
is as die liggaamlike betrekkinge, dat die harmonie van die siele ‘n totaal
ander grondslag het en nie op ‘n samelewing as mens tydens ‘n vroeëre
ontwikkeling terug te voer is nie, want selfs as hierdie aanname korrek sou
wees, dat siele uit ‘n vroeëre beliggaming weer saamkom, het die
gevoelens van ‘n harmonie van die siele ‘n totaal ander grond en bostaande
uitleg sou steeds ‘n verkeerde gevolgtrekking wees.
Tog sal elke siel sy maat een of ander tyd vind, maar steeds dan as
vervollediging van sy "ek", ofskoon iedere siel apart die individualiteit
behou. Maar dan het die siel al ‘n ander trap van ontwikkeling bereik as op
aarde en dan sal hy ook so ver in die kennis binnegegaan het, dat hy elke
samehang kan herken en dat hy geestelik kan sien wat hom op aarde nie
verstaanbaar gemaak sou kan word nie. En die vereniging van siele wat
mekaar aanvul is onbeskryflik gelukkig stemmend en gee die siele ook
meer krag om te arbei en dus om hulle taak te vervul in die geesteryk en
steeds meer en meer streef die siele na die aaneensluiting met God en vind
nou in hierdie vereniging die hoogste geluksaligheid wat nooit sal eindig
nie. Amen
57