DEEL 2 Reïnkarnasie - Ja of nee? - Nuweopenbaring

herkoms. Wie nie aan ‘n voortlewe glo nie, neem genoë met die verklaring,
dat die gedagte sy oorsprong in die mens self het. In die geval egter sou
die dood alle denkvermoë van die mens uitwis, dan is ook die begrip "siel"
nie eenvoudig te verklaar nie, die siel is nl. in teenstelling tot die liggaam,
die aardse materiele uiterlike vorm, die innerlike lewe, die dink, voel en wil
van die mens.
Die siel is onverganklik, dus sal hulle ook verder kan dink, voel en wil as
hulle sal verder lewe na die dood. Iets lewends, ek-bewus moet hierdie
kenmerke kan laat sien, wat kan dink, voel en wil. Solank hierdie
bekwaamhede nie aanwesig is nie bevind die wese hom nog in ‘n gebonde
toestand, waarin hy nog nie geheel verantwoordelik geneem kan word vir
sy werke nie. Maar vir die tyd van die aardse lewe is die wese egter ‘n
opdrag gegee, dus moet hy in staat wees om te dink en te wil en daarmee
ooreenkomstig te handel.
Dit gaan nou daarom dat die wese hom vrywillig in die Goddelike orde skik,
wat hy weg gestoot het toe hy hom van God afgekeer het. Omdat hy deur
hierdie afval van God in ‘n duistere toestand geraak het, d.w.s. in totale
onwetendheid, so moet hy nou d.m.v. ‘n vrye wilsbeslissing ook weer in die
kennis ingelei word wat hom nou vanuit die geesteryk toestroom en nou
deur die mens aangeneem kan word maar ook weer afgewys kan word. Die
gedagtes van die mens is dus so ‘n stroom wat hom toevloei en sowel uit
die ligryk, as ook uit die ryk van die duisternis kan kom. Die mens self is
met die gawe van die verstand toegerus, om hom met die toestromende
gedagtes krities besig te kan hou. Die skerpte van die verstand is egter
baie minder deurslaggewend as ‘n hart wat bereid is om liefde te gee, om
hom vir die gedagtegolwe uit die ligryk te open.
Dus sal ook die graad van insig daaraan beantwoord en die regte beslissing
sal die mens wat ‘n lewe in liefde lei ook maklik geval. Terwyl aan die
liefdelose mense die gedagtes uit die ryk van die duisternis gestuur word,
wat hulle gewilliger aanneem en daardeur ook steeds meer ‘n prooi word
van die teenstander van God.
Die mens glo wel dat die gedagtes sy eie geestesproduk is, dat hy dit self
voortbring kragtens sy verstand en wêreldse onderrig. Maar dit sou dan op
die oomblik van die dood volkome leeg wees in sy siel, wat egter die
eintlike "ek" van die mens is en wat daarom die dink, voel en wil nie kan
verloor nie. Wie hom dus voortaan nog steeds in die bereik van
gedagtegolwe bevind, maar homself die sfeer geskape het of nog kan skep
waarin hy hom nou bevind. Sy denke sal weliswaar in donker gebiede swak
en geheel verward wees, maar hy kan dink en ook die denke suiwer, as hy
wil.
Die gedagte is geestelike krag wat nooit kan vergaan nie en daarom het
elke gedagte ook op die een of andere wyse invloed, negatief as dit uit die
ryk van die duisternis stroom en opgeneem word, positief as dit kom uit die
ligryk en ingang vind in oop menseharte.
547