t. II (PL 64)

213 IN CATBG0RIA8 ARI8T0TELIS LIB. 11. 214definitaesse contraria sic demonstrat. Videntur au- A naines centum in vico, puresesse homines. At verotera et aliorum contrariorum diffinitionem ab hiis proferre,quae enim multum a se distantin eodem generecontraria esse diffiniunt. Sed quoniam neordocontrarietate quanlitatis impediretur, idcirco superioribus,in quibus singulis quantitatibus nihil essecontrarium dicebamus, has ioci contrarietates adjecimus,et quaedam in medio praetermissa sunt, rursusadsuperioraredeamus, ut expositionisordoseseipse continuet. Ait enimsuperius, cum quantitati nihiiessecontrariutnproponeret, bicubito, vel tricubito,vel superflciei,vel aliquitalium nihil posse essecontrarium.Difflnitisenimhis quantitatibus,contra'rium nihil esse videtur, ut duobus vei tribus, sedquasdam cum sintindefinita, nec quantitates etcoatrariavideantur, baec rursus adjecit. Nisi multapau-gcis dicat quis esse contraria, vel magnum parvo.Horuraautemnihilestquantitas, sed ad aliquid, nihilenim per seipsum magnum dicitur vei parvum,sed ad aiiquid refertur. Nam mons quidem parvusdicitur, milium vero magnum, eo quod hocquidemsui generis majus sit, illud vero sui generis minus.Ergo ad aliudest eorum relatio, nam si per seipsumparvum vei magnumdiceretur, nunquam monsquidemaliquando parvus, milium vero nunquam magnuradiceretur.Rursusin vico quidem plureshominesesse dicimus, in civitate vero paucos, cum tamensint eis multo plures, et in domo quidem multos,intheatroveropaucos, cura sint plures. Ampliusbicubitum et tricubitum et unumquodque taliumquantitatem signif]cat,magnum vero vei parvum nonsiin civitate sint, paucosdicimus, nunc ad parvitateravicorum,nuncadmagnitudinem civitatum conferentes.Rursuasisint indomoquinquaginto, multisunt, si in theatro pauci, ideo quoci tuncin theatroesse paucos dicimus oum ad eosqnanti in theatroessedebebantuomparamus.Amplius, quoniam consistitmagnumparvumquereferrisemperadalterum)singu las vero quantitates nihil ad aliud comparantes,suas ac proprias nominanus, ut tres, duo, quator,lineam, snperficiem, magnum parvumque,multaetpauca, a quantitatis divisione disjuncta sunt. Suntenim ista non quantilates, sedpotius reiativa. AmpIius,siveaiiquisponateasessequantitates,sivenonponat, nihil illiserit contrarium, quod eniranonestsumere per seipsum, sed ad solamalterius >eiationem,quomodo huic aliquid erit contrarium. Hooquoque validissimo argumento probaturquantitatibushis quae praedictae sunt nihil esse contrarium,nisi soli forsitan loco. Nam si quis magnum et parvum,velmultaetpaucainquanlitatibusponal,etiamhocsiconcedatur,tamenquoniamsemperreferunturad aliud, contrariis non tenentur. Omne enim contrariumper seconsistit,neiliud ad alterius comparationemrelationemque profertur,utbonum non dioiturmalibonum,necrursusmalumbonimaium,sedipsum in proprianatura et prolatione consistit.QuaecunqLiesuntcontraria, eodem modo sunt.Magnumvero et parvum quoniam non per se constant.sed adalterius relationem referuntur, contraria esse nonpossunt.AmpliuSjSi suntmagnumetparvumconfrasignincatquantitatem,sedmagisadaliquid,quoniamC ria,contingitidem3imulcontraria suscipereeteaipadaliquid spectaturraagnumet parvum;quare manifestumest quod haec ad aliquid sunt. Quemadmodurasasibiessecontraria.Contingitenimsimulidemparvumesseetmagnum.Estenimaiiquidadhocquidemdiffinitoe quantilates contrariis non tenentur, parvum,ad,'aliud verohooidem ipsum magnura.Qua-ipse superius comprobavit dicens bicu bito vel superreidfimparvumet magnum et eodem tempore esseficiei nihii esse contrarium, indefinitae vero, ut estmaj^numetparvum, multaet pauca, dant imaginemcontrarietatis.Sedilludoccurrit,has non essequantitates.Omnis enim quantitas perse dicitur,bicubituraenimettricubitum, etduo, ettres,etsuperflcie3ad nihii aliud refertur, 'magnum vero vel parvumsinealiis dicinon possunt.Cumenim diois magnum,ad alicu.jus aiteriuscomparationematque aequationemrefertur.Eodem quoqueraodoet parvum,quodIpsaAristotelicaprobatinductio. Sienim magnumetparvum persedicerentur etnon ad alterius relatio- D ^st igitur magnura parvocontrarium.Constathoc etn6m,nunquamdiceremusmontemparvumetmilium iramutabilein propria rationeconsistit, unam eamdemqueremuno eodemque tempore contraria nonmagnum.Sienim magnum parvumque non ad|reiationemalteriu3diceretur,monssempermagnus,semperqueparvum railium diceretur.Sed aiiquem coilem contrariorumest.Homonamquecum substantiaeit,posse8uscipere,ut substantla susceptibilisquidemad Atlantis altitudinem conferenles, dicimus parvum etffigritudinem suscipiet etsalutem,sed non eodemmontem,et rurausmilium adrainora aliatgranamiiiiconferentes,raagnum miliura nominanus,et simpliciterquidquid magnum vel parvum dicilur adejusdem generisspeciem referentes, magnura parvumquenominanus,utmonti montem comparamus,miliumveromilio, et alia hujusraodi.Multaetpaucaeodem raodo dicuntur; dicimus enim.si fuerint ho-contingit,quare simui contraria suscipiet,sed nihiiestquod vidoatursimulcontrariapossesuscipere, utsubstantia, susoeplibilis quidem contrariorum videturesse,sednon suscipitinunoeodem lempore,namnullussimul estsanus etffiger,nec albuset nigersimul,nihilquealiud simul contraria suscipiet.Eteademsibi ipsi contingit esse contraria. Nam si estmagnumparvocontrarium,ipsumautemidem simuiest parvumet magnum^ipsum sibi eritcontrarium,sedimpossibile esl ipsum sibi esse contrarium.Nontempore,etalbedinerretnigredinemcapit,sedaiioatquealiotempore,utverounoeodemque temporecontrariautraquesuscipiat,fierinequit,quodsimagnumparvoaliquiscontrariumponat,evenietquoddamimpossibile,ut una atque eadem res eodem temporeiitrasqiie8uscipiatcontrarietates,et eadem ipsasibipossint esse contraria.Ponamus enim magnum parvo