t. II (PL 64)

493 IN LIBRUM DE INTERPRETATIONH EDITIO SECUNDA. 494judioatione collegerit,facit,atque ideo quaedam dul-ciaetspeciemutilitatismonstrantiaspernimus,qua3-dam amara,licet nblentes,fortiter sustinemus. Ideonon in voluntate, sed in judicatione voluntatis libeniraeonstat arbitrium, et non in imaginatione, sedin ipsius imaginationis perpensione consistit,atqueideo quarumdam aclionum nos ipsi principia nonsequaces sumus. Hoc est enim uti ratione,uti judicatione.Esseenim commune nobis est cum Cc^terisanimantibus sola ratione disjungimur.Quod si solaest judicatione inter nos et ctetero animalia distantia,cur dubilemus ratione uti, hoc esse quod utijudicatione?Quam si quis ex rebus tollat,rationemhominis sustulit, hominis ratione sublata, nec ipsaquoque humanitas permanebit.Melius igitur peripateticinostri et casum in rebus ipsis fortuitum'dantes,T. repugnantia propositionum tota in propositioneviset prseter ullam necessitatem, et liberum qno-vertitur : unde flt ut non signiflcatio, sed conditioquearbitrium, nequeinnecessitate,nequeineoquodex necessitate quidem non est, non tamen in nobispropositam hypotheticarum enuntiationum vimnaturamqueoonstituat. Prsdicativae vero propositio-est ut casua, sed in electione judicatiouis et voluntatisexaminationeposuere. In eo autem quod possibilee?sedicitur,est quKdam interperipateticos etstoicos dissensio, quam hoc modo paucis absolvimus.Illi enim diffiniunt possibile esse quod possitfleri, etquod fieri prohibetur, non sit, hoc ad nostrampossibilitatem scilicet referentes,ut quod nospossumus, id possibile diceretur. Ouod vero nobisimpossibileesset, id possibilenegarent. Peripateticiautem non in nobis hoc, sed in ipsa natura posuerunt,utqueedam ita possibilia essent fieri, ut ess