t. II (PL 64)

559 AN. MANL. SBV. BOETII 560mus : Non. Tum ille eadem simililudine concludit, A. fi 't negatio particularis : est enim haec vera, hscdicilenira, Ornnis ifcilur homo nonsapiens est. Quo-aulem est etiam opposita. Nam cum affirmatio universalisinlerrogata esset ea quae dicit, omnisnecirca nullus homo sapiens est ;eam enimquje dicitomnis homo uon sapiens est, consenlire monslrataesl ei ijus dicit : nullus homo sapiens esl. Videbilurigiturquoil.inimotio ex vera rosponsione falsaillalaesse conclusio, cui nos dicimus negationem quideranos responilisse, non ul ea negatio ad prsedicatumjungerelur, sed ad deterrainationem, neque enimtioni finiloenos voluisfe ab omni homine sapientiam tollere,; sed heec contra universalem affimationemfinilam quae in inlerrogalione est posita, conlra-cum iiitcrroganle aliquo an omnis homo sapiensria esl.essel, nos not?aremus, seb ab onini poliusConlraria igilurerit eliam illa qus id esluuiversalisesldelerminatioue voluisse nos abslrahere sapientiam,affimalio infiiiila. Quae auiem causa est curin singularibus vel affirmalio ex inflniio nomine, velilliid scilicel significantes, quod alicui esset, etnegatio sibiiriet fiuila consentianl, in universalibusalicui noii esset sapientia, ul quod diximus nonaulem universalis alflrmalio ex iuGnito nomine nontanlum valeret quantum si diceremus non omnis. Bconsentiat particulari negalioni finitae, quaerendumIgitur si illa nef