t. II (PL 64)

universalem quee dicit, omnis esl homo justus.Contra hanc particularem simplicem negationem,non omnis est homo justus, sub affirmaLione uni-Omnis est justus homo.Omnis est non justus homo.His ergo ita deposilis,duae, inquit, fiunt oppositiones.Contra enim eam quse est, omnis est justushomo, opponitur illa quae proponit,non omnis estjustus homo.Hoc autem idcirco, quoniam sibi contradictoriaeoppositae sunt universalis alflrmatiosimplex,et particularis negatio simplex, et est ha;cquidem unaoppositio.Rursus contra earadem affirmationemsimplicem qus dicit, omnis est justushomOjOpponitur universalis afflrmatio inflnita quae j,dicit, omnis est non justus homo, et hoc contrariomodo.Ea namque quae dicit, omnis est non justusAN. MANL SEV. BOETII 548homo, idera signiflcat eique consentit quae dicit,nulIushomojustusest;sedhaec qu;e proponit,nuIlushomo justus est,contrarioraodo opposita esl eiquaadioit, omnis est justus homo. Quooirca etiam eaquae dicit, omnis est non ji stus homo, contrariaeeritoppositaeiquKproponit.omnis estjustushomo.Est igitur ha3C quoque altera oppositio ; duse ergosunt oppositioiies,queniadmodum etiam in his quaesunt indeflnitae, licet alio iiiodo essent oppositae,tamenduaeerantoppositioneSiSecundumdiametrumautem non oontingit similiter veras esse.ut ipse ait.111» enim quoniam indefinitae erant, et secundumdiametrum qnae erant,simul veras esse oontingebatet omnes omnibus. Quod si quis ad indefinitarumdesoriptiones redeat,diIigenteragnoscet Hicautem,inquitjhoo est in his quee deflnitae sunt, non idemest.Hoo sio monstrat.Ea enim propositio quae dicit,omnis est justus homo,non consentit oontradictionisuae quae dioit,non omnis est justus homo. Rursusea quaa dicit,omnis est non justus homo,non consentitrursus ei quae dioit,non omnis est non justuahomo. Haec enim contrariae ipsius consentiebat.Quare cum vera est universalis afflrniatio simplexquae dioit,omnis est justus homo, sine dubio falsaest ea qus dicit, omnis est non justus homo. Sedhaec falsa,contradictio ejus vera erit,veraest igiturea quae negat dicens, non omnis est non justushomo. Quocirca hae duas propositiones angularesinfinitffljdeterminatione tamen adjeota. Hoc autem A versali simplici, affirmalionem universalem infinisimonstrat.proponetpriussimplicemalfirmationemtam qua3 dicit, omnis est homo noa justus.Gontra hanc suh negatione particulari simplioi partioularemnegalionem infinitam quae proponit.nonomnis est homo non justus.Non omnis est justus homo.Non omnis est nonjustus homo.esse posse supradocuimus,ergo non necesse est,3ifalsa est, omnis est non justus homo, veram esseeam quae dicit,omnis est homo juslusrquod si nonneoesse est, hoc potest fleri ut utrsque sint fals®,quareevenit aliquandoutvera hac propositionequaedicit,non omnis est non justus homo, falsaquae proponit, omnis est justus homo, quaresit illanonsimiliter secundum diametrumin veritate sibi pro-positionesconsent:unt,atque hoc quidem Herminusnon recta expositione dicens, ordinem turbat. Siquis autem vel hoc quod Herminus ait, diligenteragnosoit,vel id quod supra nos diximus, cognoscitmultam esse diiferentiam expositionis,et melioremsuperiorem judioans ei si quis nobis credit, recteconsentiet.Hx igitur duas opposilss sunt,alim autetn ad idquodest,non homo, quasi subjectum aliquod additum, ut,cst justus non homo,non est juslus non homo,est nonjustus non homo,non est non jusfus non homo. Magisautemp lures his non sunlopposiiiones.Hse autem extraillas ipsas secundum se erunt, ut nomine utentes eo,quod est non homo.Supra jam dixeratomne suhjeotum aut ex nominesimplici et flnito,aut ex nomine rursus infinito consistere,eteorum oppositiones ostendit quod essentdua3,et quatuor propositiones,duffi quidem simplexsubjectum nomen habenteSjdus vero infinitum, etpost has quandoesttertium adjacens praedicaretur.Hlic quoque duplioiter oppositiones fieri dixit, cumscilicetjflnitum nomen esset vel infinitum praedicatum,earumqueinter se eam consequentiara demonstravit,qualemhaberent privatoriae ad easdem ipsassimplices, quibus ex finilo nomine propositionescompararentur. Et quoniam omnis harum varietasproposilionumita fit cum esttertium praedicaretur,ut aut subjectum et prsdioatum finita sint,aut subjeclumquidemfinitum,praedioatum vero infinitum,dequibus supra locutus est,cum earum consequentiamdemonstravit,autinfinitumhabent subjectum,verae aliquoties inveniuutur.omnis estjustus homo, D finilum veropra:idioatum,autinfinitumetsubjectumnon omnia est non justus homn;contingit ergo aliquandoveras esse,sed non,inquit, omnino. Nam sia particulari negalione infinita coeperis, non idemest,id est,non eadera veritas venit ; hoo autem taliprobatur modo.Si enim vera est,quoniam non omnisest non justus homo,falsa est ea quae dicit,omnisest non justus homo.Est enim ei contradictoriajoppo3ita,hsc autem falsa quae dicit, omnis est nonjustus homo, non omnino veram necesse est esseeam quae proponit, omnis estjustus homo, idoircoquoniam hs duae sibi contrariorum looo oppositaesunt, contrarias autem propositiones simul falsasetpraedioatumethabentquidempropositionesutrumquefinitum. Ut est, horao justus est, homo justusnon est,flnitum vero subjectum,infinitum praedicatum,utest,homo non justus est, homo non justusnon est,et barum quidem consequentiasupramonstrataest.AIiaeverosunt quae infinitura habentsubjectum,etqua3utnomineutantur nomineinfinilo, utnon homojustusest,nonhomonon justus est;ulunlurenira haepropositionessubjecto,idest non homout noraine,praedioato vero eo qucd est justus, hooest enim quod ait,aliaB autem ad non homo, ut adsubjectum aliquod additum.Si quis enim ponat non