t. II (PL 64)

393 IN LIBRDM DB INTERPRETATIONE EDITIO SECDNDA. 394*SlT'iiIN LIBRUM ARISTOTELIS DE INTERPRETATIONE.LlBRl SEX.(EDITIO SECUNDA, SEU MAJORA COMMENTARIA.Alexanderin oommentariis suis hacse impulsumcausapronuntiatsumpsisseiongissimumexpositionislaborem, quod in multis iile a priorum sententiisscriptorum dissideret.Mihi vero major persequendioperis causa est,quod non facile quisquam vel transferendi,veletiam commentandicontinuam sumpseritseriem, nisi quod Vegetius prstextatus priorespostremosque analyticos non vertendo AristotelemLatino surmoni tradidit, sed transferendo Themistium,quodqui utrosque legit faoileintelligit. Albiausquoquede eisdem rebus scripsisseperhibetur,cujus ego geometricos quidemlibros editos scio,dedialecticaverodiumulturaquequiEsitosreperirenonvalui.Siveigilur ille omnino tacuit,nos praetermissain decem praedicamentis expositione sudahitur.Prius ergo quid vox sit diffmiendum est.Hoc enimperspicuo et manifesto omnis libri hujus patefiet intentio.Vox esl aeris per iinguam percussio, quaeper quasdam gutluris partes.quaearteriae vocantur,ab animali profertur. Sunt enim quidam alii soniqui eodem perficiunlur flatu,quos lingua non percutit,utest tussis. Haec enira flatu fit quodam perarterias egrediente, sed nulla linguee impressioneformatur, atque ideo nec illis subjacet elementis,scribi enim nullo modo potest. Quocirca vox haecnon dicitur, sed tantum sonus. Illa quoque potestesse difflnitio vocis, ul eam dicamus sonum essecumquadam imaginationesignificandi.Voxnamqueoum emittitur,significationis alicujus causa profertur.Tussisvero cum sonus sit,nullius significationiscausa, surrepit potius quam profertur. Quarequoniam flatus noster ita sesehabet,utsi ita percutiaturatqueformetur,ut eum lingua percutiat, voxsit. Si eum lingua ita percutiat, ut terminato quodamet circumscripto sono vox exeat,locutio fit quaeGraece dicitur Xi^iii.Loculio enim est articulata vox,neque enim hunc sermonem,id esl ).s$iv, dictionemdicemus, idcirco quod tpiatv dictionem interpretamur,Xe^iv,locutionem.Cujuslocutionis partes suntlitterae,quae cum conjunctae fuerint, unam efflciuntPatrol. LXIV.LIBER PBIMUS.A. vocemconjunctamcompositamque,quoelocutiopraedicatur.Siveautem aliquid quceounque vox sisniflcet,ut est hic sermo,homo, sive omnino nihil,sivepositum alioui noraen signiflcare possit, ut estblictiri ; haec enim vox cum per se nihil signiflcet,posita tamen ut alicui nomen sit, signiflcabit,siveper se quidem nihilsigniflcet,cum aliis vero juncladesignet,ut sunt,conjunctiones,haec omnia locutionesvocantur, ut sit propria locutionis forma voxcomposita quae litteris describatur.Ut igitur sit locutio,voce opus est, id est eo sono quem percutitIingua,et ut voxipsa sit per linguam determinata ineumsonum qui inscribi litterispossit,similiteropusest eo sono quem percutil lingua.Sed ut haec looutioquodindicemuSjSive aliquid scripsit,nosquoque docti viri signiflcativa sit, illud quoque addi oportet ut sitimitati studium in eadem laude versabimur. Sed aliqua signiflcandi iraaginatio,perP quam idquanquam multa aint Aristotelis qusR subtilissima voce velin looutione est proferatur. Aut certe itaphilosophiae arteoelata sunt,hic lamen ante onjnialiber nimis et acumine sententiarum, et verborumdioendum est si in hoo flatu quera per arterias emittimus,sitlinguas sola percussio,vox est.Si vero talisbrevitate constrictus est. Quocirca plus hic quam peroussio sit, ut in litteras redigat sonum, looutioest.Quod si vis quoque quaedara imaginationis addatur,illasignificativa vox redditur.Concurrentibusigitur histribuSjlinguae peroussione,articulato vocissonitu,imaginatione aliqua proferendi,flt interpretatio.Interpretatio namque est vox articulata perseipsam signiflcans.Quooirca non omnis vox inlerpretatioest,sunt enim oaeterorum animalium voces,quae interpretationis vocabulo non tenentur. Necomnis locutio interpretatio est, idcirco quia (ut dictumest) sunt looutiones qusdam, quae signiflcationecarent et oum per se queedam non sigaificent,C juncta tamen cum aliissignificant,utconjunctiones.Interpretatio autem in solis per se signifioativis etarticuliitis vooibus permanet.Quare convertitur, utquidquid sit interpretatio, illud significet.Et quidquidsigninoat,interpretationis vocabulo nunoupetur.Unde etiam ipse quoque Aristoteles in librisquos de Arte poetica scripsit,Iocutionis partes essesyllabas et oonjunctiones etiam tradidit, quarumsyliabae,in eoquod sunt syllabae,nihil omnino signifioant.Conjunctiones vero consignificare quidempossunt, per se vero nihil designant. Interpretationisvero partes hoc libro oonstituit nomen et verbum,qua!scilicetperseipsasignificant.Nihilominusquoque orationem interpretationem esse constat,quae et ipsa cum vos sit et signilicativis partibus13