t. II (PL 64)

109 IN PORPHYRIUM COMMENTARIORUM LIB. III. 110quidem sermone ov Latine ens appellaverunt. Sed \ unum. Nam quod dicimus ens, unum est, et quodAristoteles sapientissimus principiorum cogaitorreclamathuicsententiae.nec ad unumres omnesputatunum dicimus,ens est; genus autem estspecies sibiinvicem miDirae convertuntur.Siigiturprsdicatur,duci posse primordium, sed decem essegenera in ens de omnibus praedicamentis, praedicatur etiaiUrebus ;quse cum a semetipsis diversa sunt,tum adnullumcommuneprincipiumeducuntur : heecautemdecem genera statuit substantiam, quantitatem,qualitatem,ad aliquid, ubi, quando,situm, habere,faeere, pati quod vero occurrebat, quoniam de hisomnibus esse prsdicaretur.Omnia enim quae superiuscommemorata sunt genera esse dicuntur : itadiscussit, ac repulit dicens, non omne communenomen communem etiam formare substantiam,necex eo debere genus esse commune arbitrari, quodunum.Nam substantiaunumest,qualitas unum est.quantitas unum estcsteraque ad hunc modum. Siigitur quoniam esse de ojnnibus his pr8edicatur,omniumgenus erit ens:etunum, quoniamde omnibuspraedicatur,erit omnium genus, sed unum atque ens(ut demonstratum est) minimealterumalteripraeponitur;duoigitureequaliasin2ulorumprffldicamentorumgenera sunt, quod fieri nequit : cum hoc igiturita sit, id Porphyrius determinavit dicens ; non itain rebus,ut in familiis omnia ad unum principiumde aliquibus commune nomen prajdicaretur.Quibus posse deduci, ne omnium rerum commune esseenimdiffinitio communisnominisconvenit,illacom- g genus posse,ut Aristoteli placel,sedsunt prseposita,munis nominisjure species judicabuntur, et communiillovocabulounivocepraidicantur:inquit^quemadmoduminpraedicamentis dictumest,quibusvero prima decem genera quasi decem primaprincipia,non convenit,vox his communis tantum est, rulla scilicet utjnullainlerim ratioperquiratur,sedArislotelisauctoritativero substantia. Id autem manifestius declaraturconcedentes,haecdecem generanulliexemplishocmodo:Animalhominisatqueequigenusessepra5dicamus;demusigituranimalisdefinitionemquaa est substantia animata sensibilis, hanc si adhominem reducamus,erit homo substantia animatasensibilis, nec uUa falsitale difflnitio maculatur.Rursus siadequum, erit equus substantia animatasensibilis,id quoque verum est. Convenit igitur htecdifflnitio et anicnali, quod communeest horaini atqueequo,eteadem equo atque hominiquae speciesponuntur animalis : ex quo fit,uthomo atque equusalii generi credamus esse subjecta,qua3 si quis entiavocet £6quivocenuncupabit,non univoce,nequeenimunaeorum omnium secundumcommunenomendiffinitiopoteritadhiberi,qu3e resfacit, ut non univocede hls aliquid praBdicetur. Si enim univoce praedicaretur,genusesset eorum commune nomen quod deomnibuspraedicaretur ; at si genus essst diffinitiogeneris eonveniret in species, quod quia non flt,ooramune his id quod dicimus ens, vocabulum estvocis signiflcatione, non ratione substantis.utraque animalia univoce prtedicentur. At si quis p Denem quidem igitur generalissima sunt, specialishominempictum hominemqueverumcommunianimalisnominenuncupaverit,difflniat(si libet)aniraalhocmodo,substantiara animatam esse atque sensibilem.Sedhaec difflnilio ei quidem homini qui vivusest convenit, ei vero qui dictus est,minime : nequeenimestanimatasubstantia;igiturhominivivoatquepictoquibus communis nominis diffinilio,idestanimalisnon potest convenire. Non est animal communegenus,sedtamencommunevocabulumdicitur,quod hoc nomen animal in vivo homine atque pictonon ut genus,sed ut vox plura significans: vox enimplura significans aequivoca nuncupatur,sicut eavoxquae genus ostendit,univoca dicitur.ttaque id quoddioitur ens,et si de omnibus dicitur prsedicamentis:quoniam tamen nuUa ejusdiffinitio inveniri potest,sima vero ia numero quidem quodam sunt,non tameninfinito.Individita autem quse sunl post specialissima,infiniia sunl quapropler usque ad specialissima ageneralissimisdescendentes jubebat Ptato quiescere. Descendereautem permedia dividendo specificis di/ferentiis,infinitavero relinquendasuadel,usqueenim eorumposse fieri disciplinam.Quoniam specierum nosse naturamad sectionemgeneris pertinet, quoniamque scientia inflnita essenon potesl (nullus eniraintelleotus infinitacircumdat),idoircodemultitudinegenerum, specierumatqueindividuorumrectissimarationepersequiturdicens: Supremorumgenerumnumerura notumesse,decem enim praidicamenta ab Aristotele esse repertaquaa rebus omnibus generis loco praaferenda sunt.quae omnibus praedicamentis possit aptari, idcirco D Speoiesveromultopluresessequamgenera,namcumnon dioitur univoce de prffidicamentis, id est ut genus,sed aequivoce, id est ut vox plura signiflcans.Convinciturhacquoquerationeidquoddicimus ens,decem supremageneri non unasint rerumsed multcegenera,speciescumque unisupponantur,praedicamentorumgenusessenon posse:unius enimrei duo genera esse non possunt, nisi alterum alterisubjiciatur, ut hominis genus est animal atque animatumcumanimal animato velut species supponatur.Atsiduosibimetitasqualiasint^utnunquamalterialterumsupponatur,haecutraque eidemspecieigenera essenonpossunt.Ensigituratqueunum neutrumalteri supponitur, neque enim unius dicerepossumus genus ens, nec ejns, quod dinimus ensproximaeque species supremis generibus subalternasint genera usque dum ad ultimas species descendantjUtnimirum uniusgeneris multas species necesseest esse utrobique diffusas.Specialissimas veromulto plures esse quam subalterna, quoniam permultitudinem geaerumsubalternorumad specialissimasdescenditur species quasmulto plures essequam genera subalterna ; hoc maxime ostenditur,quod inferioressunt, etsempersubalternagenera inplura subjectadividuntur.Decemvero generum spe-