t. II (PL 64)

34i IN LIBRUM DE INTKRPBETATIONE EDITIO PRIMA. 342futurae sunt,nunquam definite una vera est,altera A deflnite alterum eorum esse necesse est. Erantfalsa.Neque enim,inquit,quemadmodumin hisquae autem quatuor diversitates, ut aut utraeque veraesunt,3ic se habet in his quae non sunt,possibilibus essent, quod sustulit per hoc quod ait, utraequelamenesse,autnonesse,sed quemadmodum dictumest.IUa etenim quae sunt praesentis temporis, sicutenimnon erunt simul in talibus;aut utraeque falsasessent,quodperhocevertitquod aitiAtvero necquoniamipsorum esse definitum est,ita quoquede his defmitaneutrum verum est contingit dicere ;aut utest propositionum veritas falsitasque.Illa vero qua9non sunt quidem,possunt tamen esse,et non esse :una vera deflnite, altera falsa deflnlte esset, quodilla argumentatione destruxit,per quam omnia exetita futura sunt,ut non ex necessitate proveniant, necessitate docuit evenire, si hoc admitteretur.sed possunt ita esse,ut etiam possint et non esse, Quod si res illffl minime sunt,constat unam quidemin his hocmodo se habebitcontradiotio quemadmodumveram esse, aliam vero in contradictione menda-dictum est. Dictum autem est quoniam esse cem ; sed sicut res ipss mutabiliter et indefinitequidem vel non essemmne neoesse est, et futurum futuras sunt, ita quoque enuntiationes variabili necesse vel non necesse est. Non tamen jam divise ac B definita veritate et falsitate proferuntur.DE ENUNTIATIONIBUS INFINITIS.Quoniam autem est afftrmalio de aliquo signifi.cansaliquid, hoc aulem est vel nomen vel innominalum,unum aulem oportet esse, et de iino, id quod est inafftrmatione ,nomen autem diclumest,et innominalumvrius,non homo enim nomen quidem non dico, sednomen infi.nitum,mium enim signiftcat quodammocloinfinitum nomen, quemadmodum et non currit, nonverhum dico,sed infinitum verbum; erit omnis affirmatioet negatio,vel ex nomine etverbo,vel e.x inftnitonomine et verbo.Prseter verhum autemnulla ajftrmatiovel negalio est.Est enimvel erit,velfuit,vet sit,vel quxcunque alia hujusmodi verba,ex his sunt qusesunt posita. Consignificanl enim tempus.Postquam de praeteriti ac praesentis, futuri etiam pporis secum trahunt.Quare prima erit affirmatio et negatio,est homo,nontemporisveritateet falsitatedisseruit,nunc vim simplicisest homo, deinde est non homo, non est non homo.et praedicative propositionis informat dicensquoniamsimplexafflrmatio unam rem de unasigni-Rursus,est omnis homo,non est omnis homo,est omnisnon homo, non est omnis non homo.El in exlrinsecusficat,id est,de uno subjecto unum pra^dicat, subjeolumautem illud aut nomen est,aut quod apud veteresquidem fuit innominalum, ab Aristotele veroinflnitum nomen vocatumest;priusenimdictumestquod homonomenesset,nonhomoveroinnominatumquidem apud antiquos,sed nunc infinitum nomen.Quoniam igiturraanifestum est unum deuno praedicaresimplicempropositionem,omniserit proposLtioLIBER SECUNDUS.simplex, aut ex nomine et verbo, aut ex iafinitonomine et verbo.Quod autem dixit:Non homo enimnomenquidemnondico,sedinfinitum nomenhujusmodiest.Nomen, inquit, omnia deflnita signifioat, ^non homo vero quamvisunum quodlibet eorumdesignarepossit,quaB homines non sunt, tamen quiddesignet infinitum est et dubium.Nam cum multasintquae hominesnonsunt,etunum quodlibeteorumsignificarepossitquidsignificetignoratur:3icutenimnon currit non est verbumsimpliciter,sedinfinitumverbum,ita nomina cum negatione non sunt noraina,sedinflnitanomina.Erunl igiturin propositionibi)ssubjecta aut nomina,aulinflnita nomina,praeterverbum autem nulla est afflrmatio vel negatio planissimedoouit,quae pars orationis in simplicipropositioneobtineatprincipatum.Namsipraeterverbumfieri simplexpropositio non potestjOonstat omnemvimsimplicis propositionis verba compleoti.Omnis autempropositio aut esse, aut fuisse, aut futurumesse aut hujusmodi aliquid habebit.Nam qui dicitcurro currens est dicit.Et qui dicit cucurrit, currensfuit proponit;et quid dicitcurret, currenserit,Si ergo omnis propositio, aut esse, aut fuisse, autfuturum esse,aut aliquid hujusmodi utsit enuntiatio,retinebit, manifeslum est quod praeter verbumesse non possit.Haec enim,idest,fuit vel est.aut futururaest, verba sunt, ut ex his cognosci possitquae sunt superius posita atque confessa,cum diceremusverba esse qu» consignificarent tempus.Etenim est,et fuit, et caetera signiflcationem tem-lemporibus eadem estratio.Simplicium exempla propositionum apposuit,simplices autem supra diximus esse propositionesquae duobus terrainis jungerentur. Quare quoniamorane deflnitum prius est infiuito nomine, et nonhomo non est nomen, sed infinitum nomen,homovero flnitum recte priores eas proposiliones quaeex definito sunt nomine in eorum pronunliavitexemplis; ait enira, Quare prima est affirmalio etnegatio,est homo,non est homo.Deinde infiniti nominisaffirmationes et negationes subjunxit dicens,Est non horao,non est non homo.Et post hffic,universalitatemjungens, easdera rursus iterat propositionesEt prius illas proponit quae ex finito nominesunt ; secundo vero loco eas quae ex inflnitonomine proponunlur, unde flt ut illud intelligerenecesse sit, illas quantitates quae universales etparticulares determinant, in terrainis non haberi.Nam cum duorum terminorum propositio solasimplex sit, inter simplices hujusmodi numeratpropositionem quae dicit est omnis homo, cumtres sint partes orationis, quare determinationesnon numerantur in terminis.Eodem modo diciteademquerationein extrinsecustemporibussimplicesfleri propositioneSjUt esl,fuit homo,non fuit homo,