t. II (PL 64)

1383 IN LIBRUM DE DUABUS NATURIS ET UNA PERSONA CHRISTI 1384Damque nihil est quod sit homo quod ei qui in illo \ conjunulio, nisi earum subjeeta in quibus ipsae suntDeus sit intelligatur coDJuactum. Sed ipse Christus vel de quibus prsedicantur slbi invicem secundumqui Deus est, etiam homo est, qui nuUa ratione sic apposltionem conjuncta sunt. Nam in corpure aulmalis,carnis et ossls uaturae nou appositione, sed com-potest conjuDgi., In ipso itaque divina esseutia, quaChristus est Deus, et humana subsistentia, qua ipse positloue coDJunctte dicuutur : quoniam caro et osest homo, recte intelligunlur conjunctae, et ex sensuaccipiendum est quod dicitur, homiais Deiqiie factaconjuoctio. Quod etiam ita accipieudum, auctor,sicut jam diiimus, declaravit, cum eumdem sensumrepetens, dixit: Sed si ita humanitas divinilati conjunctaest. Ne ergo lectorem decipere possit aliquadictio, quae cum sensum aurium sono excitat, inquacunque oratione ponatur, offert menti quEECunquesignificat, rerum proprietatem, quam apud philosophosdidicit recolat, et loquendi ratinnes quas logicamiuistrat atlendat; alquecuvTa^iM c,x grammaticorum,Xl^iv ex dialecticorum seu sophislarum, pficriv exrhetorum locis considerans, de tot significatls idquod ad propositum perlinet, convenienlium iUiin ipso corpore anlmalis, non apposilioue, sed compobitioneconjuncta suDt. Nam quandocunque ea quaesnnt allquod subsistens componunt, et ea quibussunt ipsa componenlia totius subsistentis illius proprietatemcomponunt. Nou autem universallter convertitur.Ssepe etenlm alicujua subsistentis proprietasei multls est naturis composita, ipsum tamensubsistens slmplex ex nullis subsistentlbus constat.Ut animae illa speclalis «ubsistentia, qua Ipsa est etdicit.ur anima, ex diversis subsistentiis constal. Itemattende quod nou ait : si duobus quse sunt manentibus; imo ait, si duabus personis manentlbus ea conjunctio,etc. Plurlma enlm sunt quie personae nonsunt, quorum allqua secundum apposltionem, allquasecundum composiliouem sibi invicem conjunguntur,ut lapis lapidi : quaudoque sola apposltione, quandoest et is qui Deus est iutelllgaulur csse coujunetl ;sed tantum dlvina essentia et humaua subslsteutia, Idest divinllas el humanitas. Neque vero hae per apprehenslonem.Sln ita, Id est, per apprehensiouemhumuuitas dlvinitati coujuncta est, nihil (supple)uuum. Nam et ipse in sequentlbus addet. Nihil (Inquam)naturallter uDum, cx horum utrisque confectumest : videlicet non ex hls alicujus unius constatproprielas. Quocirca nec Cbristi. Ac per hoc, Ghristusnlhil est, scillcet non est aliquid naluraliter unum,quod tamen est. Nomen quippe ipsum quod est Christus,unum quiddam siguifical, id est, ipsum qul dlciturChrlstus, et ex multis collectam proprletatem, quadicitur Chrlstus , et hoc iDtelligltur ex singularitatehuj'us vocabuli, quod est (ihrietus.Ac si.] Quasi : Vocabuli singularitas unum ostendit.At qualiter unum sit vldendum esl. Non slmpliciterunus uon est, qui secundum Neslorium, ex eo quiDeus est et ex eo qui homo est conjunctus est. Certumest autem quoniam qui Deus est, esl etiam persona.Persona vero personae nlsi secundum appositionemconjungi non potest. Si vero duabus personlsmanentlbus, illa videllcet quae est Deus, et illa quaeest horao, ea conjunctlo naturarum, id est diviuilatiset humanitatls, facta est, quale superius dixlmus, hocest secundum appositionem. Quasi: quse Deo et hominemaneDtibus personis allter tieri non potest,nihit unum ex duobus effici potuit. Attende quod ait:Si humanitas divinitati secundum appositioneni conjunctaest, nihil unum ex utrisque confectum estet quando secundum appositionem fieri intelligendasit, ostendit cum ait : Si duabus personis manentibusconjunctio fit earum. In quomanifeste demonstratquod nuUa eet Daturarum eecuadum appoeitiouempersonae nunquamcomponltur. Omnino enlm nihll unquam exduabus personls fieri potesl. Ideoque nec earum na-rationum adminiculis, eligat. Et ut de caeterls orandi Utaceam speciebus, in affirmationibus, quae res subjectacujus rei praedicatje susclpit nomen, inter ctetera compositioue conjungitur. Sed personaquae slgnifieaDtur, notare contendat, iblque menllssuae Intellectum constituat. Quod quidam, qui cumnihll intelligant, omnia judlcant, homiues impudcn-turfe naturam aliqu&m componere possunt. Sed secundumpersouarum, tisslmi, desipientia sapientissimi, absque disserendiquae quandoque contingit, adratione disertissimi, minime cogitant atteudeudum. se invicem appositionem, earumdem quoque naturseIdeoque non ex sensu meutis ejus qui loquitur verba, ad sese dicuntur appositae. Si igitur Deo et honiineaed ex verbis sensum, et alium saepe quam illum cui duabus persunis manentibus, naturarum Dei et hominissunt articulata, accipiunt, in hls etiam quEe ipsl proferuntest ad se invicem facta in Christo secundumverba non intelllgentes, ncque qufe loquuntur, upposltionem conjunctio nou est una ex ipsis Christineque de qulbus affirmaut. Unde cum audiunt hominisfacta proprietas, et quoniam nihll nisi proprietatisDeique factam in Christo conjuQctionem, pu-Buae singularitate unum est, consequitur quod secun-tant quod is qui homo est et is qui Deus est In dum Neslorium, qui, qualiter dictum est, Deo et homine,Christo dicantur conjuDcti. Quemadmodum sl dicanturduabus personis manentlbus, duas in Chrislohumani splritus, qui anima vocatur, corporisque naturas slbi iuvicem non compositione, sed appositionein Ghristo facta coDJunctio ; recte inttUigitur nonjunctas opinatur, nibil unum est Christus. Aomodo id quo aninia est spiritus, et quo caro est cor-per hoc omiiino uihil, vere. Quod enim non est unum,pus, id est, spiritus corporisque naturae, verum etiam n nec esse omnino potest; sicut etiam quod non pst.jpsa anlma quae est spirltus, et ipsa caro quae est non est unum. Est enim philosophis multarum propositlonumcorpus, esse lu Chrislo, Ibique esse conjuncta. Sedlocus, et per se nota proposiilo, quod essenon ita potest acclpl, cum dlcitur hominis Deique atque uDum, unlversaliter convertitur. Quodcnnqueconjunctlo In Ghrlsto facta : scllicet utills qui homo enlm est, unum est; et quodcunque unum est, est.Verbi Damque singularitateni euppositae rei Elnpularispioprietas exiglt. Sicut el pluralitalem verbl rerumsuppositarum illa quae uiii convenire non potestproprielatum diversitas. Ut si quis de Platone loquatur,sive uuum sive multa de Ipso affirmet, vel negel,verbo slngulari hoc faciet. Non enim dicet, Plato legunt,sed legit. Nec Plato sunt, sed est homo albus,astrologus, et hujusmodi alla. Si vero Platonem etClceronem supponat, non dicet, Piato el Clcero est,sed sunt hoc vel illa. Nisi forte verbi tropo praedicatinominis singularitati singularltas ipsius verbireddatur : ut omuia Caesar erat. Ergo quicunquediclt sunt, de pluribus ;qui vero dicit est, de uno seloqui secundum praecepta grammatlcorum siguificat.Tv Est aulem illud unum quandoque simplex, ut animaquandoque compositum ut anlmal ; ct aliquando continuum,nt corpus animalis ; aliquando disgregatum,ut acervus. Tamen, sicut simplex, ita et compositumSHae proprietatls singularitate est unum. Nec modoilla qus linearum suarum terminls interpositis suutcontinua, ut corpus auimalls : aut quolibet alio modosine disgregatione junctisslma, ut ipsum animal,absque spiritus corporisque dissolutione ; verumetiamea quae ex pluribus a se invicem disgregatisconjunguntur, ut aceirvus lapidum, aut hujusmodialiquorum, chorus tritici, aut leguminum, aut hujusmodiaiiorum, suae tamen proprietatis singularitateunum sunt.Sed esse, etc.] Quodcunque est, unum est. Sedesse Christum, id est quod de Christo verbi singularitatedicatur, est, coram omnibus, et absque multiplicitatesensus manifeste ac sine falsitate alicujusadmistione veraciter confitemur ; et quoniam qaodcunqueest, uaum ebt, et Chrislus est : unum igitur