t. II (PL 64)

qui vocatur natura, in una persona plurima di-Cliristo Diiua et homo duae persoucB, sed eicut ipseproprielalis suae siagularitate uuus est, ita quoqueejusdem proprietatis naturaii dissimililuriine uuamejusdem Ciiristi sine dubitatioue persouam esse necesseest : et vere. Si Ctirislas, qui est et Deus ethomo, qualiier diximus, udus est, non suut m ipsoDeus et hnmo duiB persouje. Nam si Deus et homocsseut in illo du£E persooie, ipse uon posset esse unusGhristus. Quasi : Sed essent duo Christi, unus illequi esset uuus Deus, alter ille qui esset bumo. Uicerevero duos esse Christos, unus qui Deus sit, aliusqui homo sit, nihil est aliud nisi iusania mentis proecipitatce,a sua quasi quadam altiludiue rationis. Gureuim omnino duos illos, videlicet unum hominem,alium Deum, audeat Nestorius vocare Ciiristos ?QuasiNulla omniuo est ratio. Atque idem admirans idemrepetit, ut rationem illam qua quselibet quibus ipsaconvenit possunt duo vocari, ab istis ;removeat. Ait BGILBERTI PORRET^ GOMMENTARIA. 13868336 proprietatis bueb aingularitate, diciiBus CUri- \ est atque novum id quod semel nec ullo alio saeculestum. Quod si ita est, ut utique est, noQ suat in possit evenire, ut scilicet natura eius qui est solusDeus, conveniret compositione cum humana natnra,qute erat ab eo diversissima ; atque ita ex distantibusuaturis fieret copulatione una persona. Diligenterattende quod ait, fleret copulatione una persona;ergo : Vel cur eum qui Deus est vocel Ghristum, sieum quoque qui homo est, appelhUurus est Christum,cum is qui natura Deus est, et is qui natura homo estuihil habeaut naturaliter similR, et ut alio iiomineidem dicatur, nihil habeant coujonctum ex Dei atquehominis faota, imo si maneaut cluae personoe,6ctacopulalione ? Sensus : Cur simili noiiiiae abutatiiriu diversjssimis naturis ? cum scilicet, si cogiturGhristuui difflnire, ulrisque {iit ipse dicit) Clirislisnon possit adhibere unam Bubstautiam diffiuitionis,id est substantialem, saltem secundum substaatiamformae, elsi non Becundum formam substanlise difflnitiouem.Haec eaim sola ralio quaj cujuslibet nomioisappellatio naturaliter est communis, si videlicetqualitas Becundum quam est nomen illis quorumest nomen, tota formaj substantiae est commuuis, uthomo vel aibum. Quee commuuio iuter Deum et homiuem,neque secuudum aliquam Bubsisteutiam, nequeaecuudum aliquod accideus esse potest : quo- Cniam Deus et homo nullo geuere, nullo accideute possunlesse conformes ; et ita uomen hoc quod estChiistus, de Deo et homine, persouis videlicet tamgeuere qiiam inuividuali |iroprietate iuter se diversia,uiiivoca Kppe.liatioue ]iiai(licari uon potest : Vereeteuim, si Dei atque homiuis diversa secuudum genussubstantia est, ut utique est, unumque nouienChristi, io ulrisque, id est uterque appellatur, hocnomeu quod esi Christus, nec oonjunctio diversarumsubstautiarura, id esl divlute csseulise et humausesubsistentiae, unam quod in priucipiu erat personamcrcditur feciese quod uou eral, id est gigautem gemm£esubstaiiti*, aequivocum est uoinen Christi, idet non iutelligas quod naturarum copulatioae fieretpersoua, sed quod fieret copulatione una. Non enimquod eral factus est Christus, sed quod non erat.Erat autem Deus et FiUus Dei, et persona, et unus,aed sine diversarum uaturarum copulatione. Si quisergo quffirat, Ghristus quid factus est ? nemo respondebitquodijipse sit factus Deus, vel quod sit factusFilius Dei, vel quod sit factus persoua, vel quod sitfttctus unuB ; sed,quod sit factus diversarum naturarumcopulatioue unus. Quid unus ? Ucum totum,uuum compositum, et hujusmodi. Et hasc est mirabilisnovitas. Soient quidem usu uascentium,est uomen hoc quod est Ghr.sius, et nulia una diffinitiouepotest coucludi ;quasi : Quud non est verum.Seosus : Neque univuca, neqiie aequivoca appellationeduarum iii Christo persouarum, uomen est Christus.Quibus autem, etc.] Hucusque dialecticis ratioci-'^^''^^''"'^ specierum conjungi : ut carnes, ossa,sanguis, cholera, et hujusmodi, et cum his omnibusanima, quae tamen inter se aliquo genere etaliqua ralioue conveniunt. Item subsistentiae generaleset differentiales, quae partes sunt spiritaliumsubsistentiarum ; et accidentia, quae etiam numerauturiu partibus personalium proprietatum, quaeintor se quandoque aliquo genere semper aliqua ralioneconveniunt ; sed quod omui geuere omniqueratione diversa aliquod unum compouereut, nullauuquam consuetudo nasceutium habuit ;quod tameniu ea persona quaa Christua vocatur, factum est, inqua divinae essentiaa conjunctu est humana subsistentia,quae ab ea non modo omni genere, verum etiamomui ratiooe iutelligitur esse diversa : illa enim estessentia, ista est subsisteutia ; illa sine principio,hasc est priucipio; illa creator est, ista creaturaaliquid est. Uude harum in Christo facta conjunctio,novitas est. Secundum Nestorii vero sunteutiam, quisicut erant ante incaruatiouem Christi divinitas ethumanitas, videlicet sine aliqua sui inter se copulatioue,ita Cliristo incarnato dicit eas manere, quidcontigit novi? Ac si dicat, nihil, quod ex verbis ipsiusmanifestum est ; iuquit euim : Humanitas diviiiitasqueservaut proprias persouas, id est, sicut anteincaruationem Christi, Deus et homo erant diversaepersouae, ita et post incarnatiouem. Et quasi hocomnibus debeat esse indubium, quadani id admiratiouis:forma contirmat, dicens Quando enim nonfuit propria diviuitatis uua, itemque propria bumauitalisalia persoua ? Quasi : Quandonon fuit Deusalia persoua quam homo, el alia homo quam Deus ?Qnaudo vero non erit ? Quasi : Semper fuit, et sempererit, alia hic ab illa ; vel quid amplius ? Quasi :Quid novi coutigit? etc. Vel quid amplius contigitin geueratioue Jesu, quam iu generatione cujuslibetoaleudit. Nunc rhetorum utens firmamento, multabieviter taugit, quibus idem firmissime osteudit.Quasi daos dicere Ghristos, uuum Deum, alterumalterius homiuis, si discretia utrisque persouis, id estDeo et humiue, discretae etiam fuere naturae, id estnalionibus unam esse personam Christi non duas Ddivinilas et humanitas? Ita enim, qualiter dictuuiest, discretis videlicet maueutibus persouis, id est,Deo et homiue, illic, boc est iu generatione Jeau,ho-nulla coujunctlo ualurarum, diviuitatis scilicfct et humanitatis,potuit esse, ut iu quolibet homine, id estmiuem, nulla ralio babet. Auctoritas autem, qua hocposse astrui videalur, simililer nullaest: nam quibusunquam Scripturia ad intelligendum Deum et hominemnomeu Christi geminalur ? Ac si dicat : uullae.Quid vero novi, hoo est, quid novum per adventumSalvatoris eiTectum est, si in hominis quaeque creditura Deo facta assumptione, Deus atque homo diversaemanserunt personse ? Hic si qnia dicat, crediturnein hac assumptione aliqua uovitas facta ?Respondemus : Ita utique. Nam catholicis et fideiveritas, et raritas iniraculi coostat, in eo quod Deusdicitur hominem assumpsisse. Hoc autem miraculumex liis cx quibus admiratio solet coiitingere, videlicetex rei magoiludine atque novitate. Quamenim magnum est, hoc quamque uovum! Quasi :Nihil tam novum tamque magnum est, quam magoumin cujuslitiet bomiuis generatioue cujus hominisDeo auctore atque operaule;gencrati, cum propria,el adeo per proprietalem suam discreta persona subsistat,nulla divinitas, non dico Graece secuudummunus vel muneris quemlibet usum, sed dico excellentissimaesubstantiae, id est essentiae est ei, hocest, ejus humauae naturae aliqua compositione conjuncta.Deus enim, qui nusquam non est, ubiquesuse substantiae pleuiludine totus est, ideoque inomni homine est, cui etiam ad aliquos usus Pater etFilius douaut Spiritum suum. Sed nullua illorumessentia diviuilatis suae humauitaii qna homo estcompositae Deua est, Jesus autem sulus e3t, in quoomuis pleuitudo divinilatis est : Uiiiii ci eiciu ubiqueet extra omnia, ita in ejus humano corpore atquePatkol. LXIY. 44