t. II (PL 64)

14H APPENDIX AD BOETIUM. 1412in ciEteris quse humana atatu primo exigebat natura, \humani eorporis officio absque necessitate alicujusindigentia functus est. Neque enim etiam in Adamtanta indigentia tunc fuisse credenda est, quanta fuitpost peccatum : ut scilicet, nisi manducasset, viverenon potnisset ;sed talis potius, quod si quidem exomni lijjuo escam sumeret, semper vivcre potuisset,hisque, Ijoc est hasc sumendo non mori ; et idcirco,ut videlicet his semper vivere potuisget. Paradisifructibus explebat eam quEE dicta esl indigeatiam.Non enim etiam in hoc poenali statu omuia quibusindigere dicimur, talia sunt, ut quamvis in hac vitadegentibus quodammodo adminiculentur, sine iliistamen mori necesse sit, qualia sunt vestimenta, vehiculaet multifariaa qualitatis hujusmodi plurima, sinequibuB quidem vivere possumus, et tuac his indigemus.Multo magis ergo in illo statu qui fuit antepeccatum, Adam etiam sine escis vivere poterat, ettamen his, indigebat. Quam, hoc est cujusmodi indigentiamin Christo fuisse sccundum statum illum Bqui fuit AdcB ante peccatum, nuUus ignorat ; sed hocsola ejus potestate, non aliqua prseter ipsius voluntatemnecessitate. Ex his manifeste intelligi potestqua ratione, quamvis ex homine corpus Christisuaiptum sit, alque omnis homo ex prima prsevaricationeet peccato et morte leneretur, non fuerittamen in eo peccatum, neque voluntas ulla peccandiel cum ipse non peccaverit, tamen mortem, quse peccatipoeua est, senserit, quia videlicet non humanaegenerationis lege, hoc est, per peccatum concupiscentiiB; sed sola voluntate factus homo, quae voluitde prsedictis humanaB naturse slatibus, ut nos denecessitatibus nostr's erueret, liber ab omni hujusmodinecessitate suscepit. Ideoque ralio regulae, quaepropria est generis presvaricatorum, extra geuusillud in argumentum adducta, uon facit. Itaque sec.undumillum statum, qui fulurua erat praemiumobedieiitis, immuuis ab omui peccato, secuudumillum statum, qui pcEnalis est inobedientis, passiones nmultas, et usque ad mortem recte sustinuit, et secuudumillum ia quo Adam ante peccatum, Paradisifruetibus illam qu» dicta est indigenliam explebat,potestate, non necessitate, humani corporis ofliciofuQctus est : et heec ipsa quidem indigeutia anteresurrectionem in eo fuit; post resurreclionem verotalis exstilit, ut illud corpus humauum, secundumhaec quae ipse ad humanos usus habere voluerat, itamutaretur, sicut corpus Adae praeter vinculum praevaricationismutari potuisset, essetque in eo id quodipse DominuB Jesus Christus docuit nos, non modoexteriori verborum sono clamare, verum etiam intimiaffectus votis optare, ut videlicet voluntas ejus,remoto indigentias omnis impedimento, flat et interra, hoc est in hominibus, sicut in cujIo, hoc estin angelis ; et ut regnum ejus, quo carni spiritus inomnibus imperet, adveniat, et nos liberet a quocunquehujus saeculi malo. Haec enim, quasi, hocdocuit ipse Christus optare, et nos utique (ut docuit)ita faciamus ; haeo enim omnia deprecatur illa humanigeneri?, non quidem omnium, sed fideliter bocrecta fide credontium, beatissima immutatio, id estipst immutandi haec omnia deprecantur.Bsc sunt, Joannes, quse ad ie dirigenda scripside credulitate mea fidei, id est de bis quae recte credendacredo. Qua in re.] Quasi ; Quoniam Laec ad tedirexi, volo, ul si qua aliter quam convenit a medicta cognoveris, corrigas. Nam si quid a me dictumest perperam, hoc est perverse, non ita sum amatormei, ut ea qute semel sine ratione effuderim, contendamanteferre cujuslibet meliori sententiae ; necdebeo contendere, et tanquam sint mea defendere.Si enim nihil boni ex nobis est, id est si nulla resest quse nobis auctoribus bona sit (ut utique nonest), nihil est quod, debeamus amare in sentenliistanquam nostris. Quod si cuncta sunt bona ex illo,hoc est illo solo auctore qui solus non extrinsecusaccidente bonitate, sed veritate essentiae suae estbonus, illud potius bonum credendura est, quodincommutabilis bonitas, id est Deus, qui incommutabiliterbonus est, et omnium bonorum causa,incommutabili proposito suae voluntatis perscribit.APPENDIX *AD OPEBA BOETIICOKTINENS niSTOBIAM BOETII OPERUMQUE IPSIUS ANALYSIM NECNON ET NOTAS DISSEBTATIONESQEEniSTOHICO-THEOLOGICAS,GALLIGB ADORNANTE GERVASIO TURONENSI PRESBYTERO.fiPITRE DEDICATOIRE.A SON ALTliSSE ROVAIE MOKSEIGNEUR LE DUC d'0RL6AKS, PETIT-F1L3 DE FRANCE, REGENT DO HOVAUUE.itonseigneur,Le feu roi m'avaii permis de faire paroilre son nom auguste a la tite de cette Bistoire, et s^itant fait lire il y adeiix mois rEpitre qu'on y voit, il Vavait agriie et regue avec bonti ; mais Vimpression rien ayant ili acheviequ'au moment de sa mort, je suis privi de Vhonneur de Voffrir h Sa Majesti.Je croirais, Monseigneur, manquer A ce gue je dois b. la mimoire de ce grnnd prince, si, donnant Vouvrage aupublic, je supprimais cette derniere marque de mon zile ; etje ferais une espece de larcin ii la famille royale sijene lui rendais ce qui lui appartient si ligitimement'Opusculum hune Gallico Bermone titulum prae- lyse de tous ses ouvrages, des notes et des dissertationsfert : Bistoire de Boece, sinaieur romain, avec Vana- historiques et thiologiques, divisie en deux parties.