t. II (PL 64)

1051 AN. MANL. 8HV. BOBTII 1052conveniunt.adhibitaque probationesolviturdubita- A est quamconsulatus;omne veroquod estdiuturniustio, nihil est aliud argumentura quam medietatis bonum, melius est eo quod parvi est temporis :inventio, hso enim vel conjuogere, si affirmatio regnum igitur melius est consulatu.Hic igiturmaximadefendatur, vel disjungere, si negatio vindicetur,propositio atqueuniversalis et per se cognita,poterit exlremos. Qua3 cum ita sint, duarum propositionumet tertiaeconclusioni3,ma.jor quidem pro-neque indigens probatione, argumentationi insertaest. Ea vero est, omniaquae diuturniora sunt bona,positio diciturea quaemajorem terminum continet,id est in qua majorquidem praedicatur^medius verosupponitur, ut omne animal substantia est; minorvero propositio estquae medium quidem terminumpraedicat, subjicit autem minorem, ut omnis homoanimal est. Sed quoniam a majoribus necesse estminoradescendere,ejusconclusionis,quaeexduabusmeliora esse his quae sunt temporis brevitate constricta.At si velimus ostendere non esse invidumqui sapiens sit, dicamus: Invidus est qui moeretaliena felicitate; non autem sapiens est quem felicitasaliena contristat : non est igitur invidus sapiens.Hic maxima propositio argumentationi nonvidetur inclusa, sed extrinsecus posita, syllogismotamen vires ministrat.Haec vero est, quorum di-propositionibus nascitur,illa quasi effeotrix et proversaesunt deflnitiones, diversas esse substantiaspria propositio videtur esse, quae prima est ; haec°^