t. II (PL 64)

523 AN. MANL. 8EV. BOETII 524duplexquoqueestspeciesnegationutn.illu^lquoque A dicimus non homo, an inflnitum nomen esset, ancommemorat quod supra jam dixit. Nam licet ex vero finitum cum negatione conjunctum. Sed quoniamAristoteli placet verbis negationes oporterenomine et verbo, et rursus ex eo quod non est nomen,sed influitum nomen,et verbo fit afflrmatio et conjungi, infinita magis verba ambigui intellectusnegatio prasdicativa, id est categorica, ut autera sitprsterverbura uliaalfirmatioatquenegatio,autpr3eterid quod idem siguificet verbum vel in subauditione,vel aliquo alio modo, fleri non potest. Ponitquoque verba quaepeneinomnibuspropositiooibus,aut ipsa cadant, aut quae idem valeant. Est enim,inquit, vel erit, vel fuit, vel quascunque alia consignificanttempus, verba sunt, ut doceri ex his possumusquae ante posita sunt, atque concessa, cumdiffinitio verborum, daretur, verba esse quae oon-quis quaestionem videatur opponere, cur jam dixeritpraeter verbum enuntiationes nulla ratione posseconstitui,nunc idem repetit, quasinihildehocanteaprffidixisset, sed superfluum videri non debet. Quoniamenim flniium nonr.encum negativa particula,nomen est infinitum, idcirco putaretur fortasse negatioesse, quod dicimus non homo. Quod si heec estnegatio homo est affirmatio. Ne in hunc ergo quisquamlaberetur errorem, hoc dixit, et congrue repetivit,quoniam praeter verbum enuntiatio esse nonpotest, tanquam si diceret, nemo arbitretur inflnitumnomen esse negationem, nec nomen affirmationem.Traeterverbum enim aflirmatio et negatio nullapotest unquam ratione constitui. In hoo illud quoquenotaverat quod verbum infinitum et negationemsignificaret, et inflnilum verbum. Id enim quod dicimusnon ambulat et inflnitum verbum cst, et negatio,sed per se quidem si dioatur simplex sine aliquibusaliis adjectionibusinfinitum verbum est.Sinvero cum nomine autcum infinito nomine proferatur,non jam verbum inflnilum, sed negatio accipitur,utnon, negativa particula juncta cum ambulatinfinitum verbum efflciat non ambulat, sed in propositionequae est homo non ambulat, hominem nonambulare designat, atque ideo ait subjecta quideminpropositionibusposse essevel nomina.velinflnitanomina, praedicata vero praeter verbaesse non pos-sunt. Si vero cum inflnito nomine jungantur autfinito nomine, non inflnita verba jam sunl, sedfinita. Cum negatione tamen in tota propositioneintelliguntur. Siergo, quemadmodumStoici volunt,ad nomina negationes ponentur, ut esset non homoambulat negatio, ambiguum esse posset, cumsunt, an infinitavideantur, an cum negatione finita.Atque ideo ita discernitur sumptum cum nomineinfinitum verbum negatio fit et negativa propositio,ut est, homo non ambulat. Per se vero dictum inflnitumverbum est, ut non ambulat. Atque ideo biosolara differentiam nominum et infinitorum nominumin propositionibus dedit, non etiaminflnitorumverborum, idcirco quod de conjunctis loquebatur,scilicetde nominibus vel inflnitis nominibus atqueverbis. In quaconjunctione id quod per seinflnitumsigniflcarent tempus. Quare si heec consigniflcanl verbum dicitur, negatio est. Neque enim oportet sitempus,non est dubium quin verba sint ; sed praeter cutPomnis propositio aut ex flnito nomine aut ex infinitoha3C aut pra^ter idera valenlia, nulla propositio est.Recte igilur dictum est praeter verba praedicativampropositioriem non posse constitui. Juste tamen all-constat, id quoque aut ex flnito verbo, aut exinflnilo constare. Infinitumenimverbuminpropositionibusnon est, sed quoties aliquid (ut dictum est)tale per se ponitur, flnilum quidem verbum est, aedilli conjuucta negatio totam propositionem privat aodestruit,etverbumquiderainfinitumjunctumnominibusnegationem ut faciat necesse est, nomen veroinflnitum junctum verbo non necesse est ut fadatnegationem. Quod enim dicimus non homo ambulat,affirmatio, non negatio est. Ergo quoniam afflrmationemoportet aliquid de aliquo signiflcare, nomenautem inflnitum est aliquid, quoties diciraus, nonhomo ambulat, ambulationem, id est aliquid de nonhomine, id est de aliquo praedicamus. Sed si dica-Dius non ambulat, non potius de aliquo praedicamusG aliquid, sedabaliquotollimus. Qui enim dicil homonon ambulat, ambulationem ab homine toUit, nonde homine praadicat. Quare negatio polius quam afflrmatioest. Si enim affirmatio esset, idestsiverbumesset inflnitum, aliquid de aliquo praedicaret.Nunc autem aliquid ab aliquo tollit. Non est igiturverbuminflnitum, sed potius negatio, quotiesintotasumiturpropositinne.Numeruraveropropositionumquas nos supra quoque descripsimus, ipse subjecit,etinfinitas quidem prius, post vero contrajacentes ;quod si quis ad illa revertitur vel hic intenditanimum,in quo vel nostra vel Aristotelis dispositiodiscrepet, diligenter agnoscit. Nos enim et contrariasproposuimus et subcontrarias. Aristoteles verosolum contradictorie sibimet contrajacentes oppo-se. Nam sive in affirmationibus quis ponat, id verbumr» sitasque proposuit ; sed Aristoteles non solum insine dubio praadicavit, sive in negationibus, estnon infinitum verbum, sed tantum verbum, cui additapriesenti tempore easdem propositionum dicitessedifferentias quas proposuit, sed etiam in aliis quo-non particula tolam qualitatem propositionis que duobus temporibus quae extrinsecus suntex affirmativa in negativam coramutat. Quare rectenullamdifferentiampropositionumdeinfinitisverbisfecit. Infinitaenim verbatuncsuntinfinita, cumsolaextrinsecus autem tempora vocat quaa praeter praesenssunt, praeteritum scilicet et futurum.Quando autem esi tertium adjacsns prcedicatur, duplieitertunc dicunlur opposiliones. Dicoauiem, uteslljustus homo.Est tertium dico adjacere nomen vel verbumin affirmatione. Quare quatuor erunt istse, quarumdum quidem ad affirmatioremet negationem sesehabebuut secundum consequentiam, utprivationes,duxvero minime. Dico autem quoniam est, aut justo ad-