t. II (PL 64)

307 AN. MANL. 8BV. BOBTII8idiceret:Verbum semperaccidentia significat, quorumhsc natura est ut semper de altero prsdi-A.centur;oujus enim quaslibet res nota est,hanc ipsaquffi nota est, designat.Dico vero quoniam consignifical tempus, ut cursusquidem nomen esl,currit autem verbum, consignificatenim nunc esse.Supra in nominis diffinitione proposuit nomenesse sinetempore, quod nunc quoque hoc monstratexemplo, et diligentissimo quidem.Nara idera prsdicamentumad nomen relatum sine temporis consignificationemonstratur, ad verbum vero,videturesse cum tempore. Gursus enim simpliciter dictusut nomen et ut res propria, sine tempore est, sivero in actionem, quae verbi semperest inducatur, possunt jungere orationem.Atveronegationon est,mox proprietatem verbi ac temporis in se suscipit g etenim totaimperfectasententiaesl,sed neque huic,signiflcationem.Curritenimverbumest, etsignificat inquit, antiquiores posuere vocabulum. Hsc enimactionem, etcumeadem tempus ostendit, monstrat differentia quae est non currit, etnon laborat,qu8eaenim nunc esse, id est prajsens lerapus. Gonsigni-verbopuro et simplici distat, nullo apud antiquioresfleat autem idcirco dictum est, quoniam quod dicimuscurrit,actum quidemquemdamsignificat,cumeoveroactu inipsa significatione verbi praesenstempusinducitur,atqueideodiIigenterait consigQificHt.EtesthcBCverborumsubtilitasinAristotelemirabiiis.Et est semper eorum quse de allero dicuntur nola,ut eorum quse de subjecto vel in subjecio sunt.Semper, inquit.Verbum ea signiflcat quae de alteropraedicentur. Quae sint autem haec quanquambrevissima, ipse tamen ostendit.Est autem consuetudoAristotelis ea quaj accidentiu sunt, insubjectoest designativasecuridumplacitum,elde alteroprse-,dioatur, et consigniflcat tempus, idem scilicetquodverbum quod est currit. Sed hoc solo differre perspicitur,quo,! illud finitum verbum est, hoc infiniptum.Curautem hoc infinitum est, continua rationeesse dicere.Nec non etiam eadem ipsa accidentia desubjecto priEdicari, idcirco quod omnia quaecunqueaccidentia sunt, vel denominative, vel quolibet aliopersequitur.Qiioniam similiter in quclibet est, et quod est, etmodo et de subjecto praedicantur, et in subjecto quod non esl.sunt. Nunc ergo hoc dicit, tale quiddam signiflcatverbum, quod semper aocidens sit, quod accidensvel in subjecto semper, vel de subjcctopraedicatur. Est alia quoque exposilio hoc niodo,de subjeclo dicitur genus semper ad species. Ergoeorum quae sunt accidentia, alia sunt individua,aiia generalia,et illa quidem qute sunt individua, insnbjecto tanlum sunl, ut quodlibcl, porticulari corporiaccidens, alia vero suuL gi^neialia accidcntia,quae de aliis accidentibus praedicauiur, ut de subjectis,ut est color, namque praedicatur de albedine etnigredine et caeteris. Ergo nunc omne, inquit, verbumquiddam quod de altero prsdicatur.significat.Sed hoc hujusmodi erat, quod aut particulare sit.etinsuhjectolantum,utest,currit.Cursusenim denulloalio prsedicatur subjecto, nisi tantum in subjectoe3t,autgeneraleeritilludaccidensetuniversale,utdealio rursus accidente prsdicetur ut de subjecto, utsidicam movetur. Hoc enim quod dicimus movetur,de subjecto cursu praedicatur, qui curritenim movetur.Significat igiturverbum aut particulare accidens,quod est tantum in subjecto, aut universale,quod de alio accidente velut de subjeclo praedicalur.Hactenus definitionem verbi distribuit. Nunc verosicut fecit in nomine, ea quae in verbum inciderepoterant, et verba non esse, a verbi ratione et proprielatedisjungit.Non currit vero, et non laborat, verbum nondico.Consignificat elenim tempus, et semper de aliquo est.Differentix aulem huic nomen non est posilum, sedfitinjinitum verbum.Sicut in nominefecit,itaquoquein verho ad integraradefinitionemverbi proprietatemque contendit.Ait bnim, non currit, non esse verbum. Et idcircoquod verbum omne finitum aliquid designat. Noncurritautemquemadmoduminfinitumsit,paulopostdemonstrabitur quod nequeoratio est.In hoc enimquod dicitur non currit, neque duo verba sunt,nequeduo nomina, neque nomen et verbum,qu8e solavocabulonuncupataest. Differentiam autem vocavitid quod dicitur non currit, et non iaborat, ab eoquod est currit et laborat.Sed quoniam his nuUumestnomenab antiquis impositum,Aristoteles nomenipse constituit dicens:Sit verbum inflnitum.Alioquimaximam dubitationem facit hujus praedicamentisimilitudo, quod ipsumquidempraedicamentumvoxInfinitum,inquit, verbum est, quoniam cum de altero semper praedicetur (non currit enim dealterodicitur), tamen eeque vel de subsistente re,vel de nonsubsistente praedicari potest,utin eo quod est,homonon currit, homo resestsubsislens.Ergo diciturid,quod est non currit, de homine, id est de re subsistente.Rursus dicimus, chimaera non currit, chimeeravero non est, necomnino suhsistit.Et potestde ea vere dici, quod omnino non currit. Ergo idquod est, non currit, etde eare quffisubsislitatqueest in rebus dicitur, et de ea quaeneque est, nequeesse poterit, praedicalur ;quare infinitum diciturverbum. Nec solum hoc, sed illud etiam, quod cuidicit currit, rem quam quisque faciat,definite signiflcat.Cum vero dicit, non currit, ipsum quidem cursumvidetur auferre, sed utrum sedeal,an jaceat,anambulet, an aliquid aliud faciat non relinquit.Quarequoniam et ea quae sunt, et ea non sunt, infinitasunt, et de bis omnibus pr8edicatur,quoniamque idquod tollit finitum est, quod vero ponit infinitum,propter hoc, verbum vocabitur infinitum.SimitUer autem curret et currebat verbum non esttsed casus verbi.Differt autem a verbo quod hocquidcmcmisigni/icat prsesens tempus, illa vero quse circa sunt.Utinnominefecitcumcasusanominibuadistinxit,