14.05.2013 Views

tenor pedro lavirgen. trayectoria de una voz - Helvia :: Repositorio ...

tenor pedro lavirgen. trayectoria de una voz - Helvia :: Repositorio ...

tenor pedro lavirgen. trayectoria de una voz - Helvia :: Repositorio ...

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Parte sexta. Al otro lado <strong>de</strong> la pirámi<strong>de</strong> (1982-1993)<br />

Finalmente, son las líneas que le <strong>de</strong>dican Juan Matabosh y Pablo Nadal al <strong>tenor</strong><br />

Lavirgen, un buen resumen <strong>de</strong> la ilusión vocacional <strong>de</strong> un artista que hizo <strong>de</strong> su<br />

paso por el Liceo un pilar sólido en la historia <strong>de</strong> este teatro y, como no, <strong>de</strong> su<br />

firme carrera:<br />

“Tanmateix, amb no tanta trompeteria, qui va a acabar cantant el<br />

repertorio més dur va a ser Pedro Lavirgen. Especialmene recordat pels seus Don<br />

José (Carmen, 1966-1967, 1969-1970 i 1974-1975), Macduff (Macbeth) i Canio<br />

(Pagliacii, 1971-1972), Lavirgen va assumir nombroses «recitas» d´óperas com Il<br />

Trovatore (1968-1969 i 1973-1974), Aida (amb l’espectacular Nell Rankin, 1976-<br />

1968, i amb Ángeles Gulín i Ruza Baldani, 1970-1971), Cavalleria rusticana<br />

(1965-1966), María <strong>de</strong>l Carmen <strong>de</strong> Granados (amb Monserrat Aparici, 1966-<br />

1967), Marina (amb Cecilia Albanese, 1967-1968), La Dolores <strong>de</strong> Bretón (1969-<br />

1970), Doña Francisquita (1971-1972), Turandot (amb Ingrid Bjoner, 1972-<br />

1973) i L’amore <strong>de</strong>i tre re <strong>de</strong> Momtemezzi (dirigida escénicament per Gino<br />

Bechi, 1972-1973), i altres interpretacions posteriors. Un currículum<br />

espectacular, tot i que es va <strong>de</strong>senvolupar amb menys soroll que el d’altres.” 275<br />

En el transcurso <strong>de</strong> la carrera artística <strong>de</strong> Pedro Lavirgen hemos asistido a<br />

un relevo generacional <strong>de</strong> las voces <strong>de</strong> <strong>tenor</strong>, compartiendo <strong>una</strong> época <strong>de</strong>l<br />

nacimiento <strong>de</strong> gran<strong>de</strong>s <strong>tenor</strong>es españoles: Aragall, Carreras, Domingo, Kraus…<br />

Cada uno con sus propias características vocales, estilo y temperamento<br />

dramático, a veces coincidiendo en el repertorio. Junto a ellos, el <strong>tenor</strong> cordobés<br />

ha ido marcando su propia <strong>trayectoria</strong>, a modo <strong>de</strong> contrapunto, y, a su vez, ha ido<br />

hilando la historia <strong>de</strong> la lírica, en la que, las voces españolas han configurado un<br />

rico panorama internacional. El Liceo <strong>de</strong> Barcelona también ha sido, sin duda,<br />

uno <strong>de</strong> los puntos <strong>de</strong> referencia.<br />

Durante estas diecinueve temporadas <strong>de</strong>l Liceo, se han venido<br />

produciendo profundas trasformaciones en el mundo <strong>de</strong> la ópera, posiblemente<br />

con muchos puntos comunes con otras latitu<strong>de</strong>s. Entre ellas, ha ido<br />

<strong>de</strong>sapareciendo el Divo, y en el futuro, el protagonismo <strong>de</strong> la <strong>voz</strong> quedará diluido<br />

275 MATABOSH, J. Y NADAL, P.: “El Liceu pels volt <strong>de</strong>ls seixanta”, en: El Liceu <strong>de</strong>ls Seixanta,<br />

1957-1972. Assocació d’ Amicss <strong>de</strong>l Liceu. Art-Co/2000. Barcelona, p. 39.<br />

981

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!