bekijk - digitale bibliotheek voor de Nederlandse letteren

XXVII
zijn vader zou opvolgen als tresorier-generaal der Unie. De vader van de bruid gaf
een uitvoerig en vermakelijk verslag van de bruiloft in een brief aan Béatrix de
Cusance 1) .
Eenige weken later kwam Karel II, pas tot Koning van Engeland uitgeroepen, in
den Haag. Huygens heeft natuurlijk deelgenomen aan vele feestelijkheden, die toen
plaats hadden; zijn vers Op de afbeeldingh van Carel de II n2) , dat hij in Maart had
geschreven, werd opgenomen in het prachtwerk, dat naar aanleiding van Karels
verblijf hier te lande werd uitgegeven.
De troonsbestijging van Karel II gaf natuurlijk de Oranjepartij nieuwen moed en
deed bij de tegenstanders vrees ontstaan voor eene slechte verhouding met
Engeland. Zoo ontstond eene beweging voor het verheffen van den Prins, die van
de Staten van Zeeland uitging, maar op niets is uitgeloopen. Wel werd de acte van
seclusie in September ingetrokken en werd op een verzoek van de Pr. R. en de Pr.
D., elk afzonderlijk natuurlijk, dat de Staten van Holland de ‘educatie’ van den Prins
op zich zouden nemen, voorloopig goedgunstig beschikt.
Nadat Huygens in Juli de gewone verpachtingen had gehouden, reisde hij half
Augustus naar Turnhout, waar de Douairière zich ophield, woonde er met haar de
opvoering bij van een treurspel door de jongens van het gymnasium en reikte de
prijzen uit 3) . Daarna vertrok hij naar Antwerpen en hield er eene bespreking met den
bisschop 4) . Het onderwerp daarvan laat zich wel gissen. Bij het verdrag van 1647
tusschen den Prins en den Koning van Spanje was bepaald, dat bij wanbetaling de
schuld van den Koning te verhalen zou zijn op de goederen der prelaten van Brabant
in de Noordelijke Nederlanden gelegen. De quaestie was weer aan de orde en de
gezanten der Staten-Generaal, die naar Spanje gingen - Lodewijk Huygens was in
hun gevolg - kregen de opdracht, ook op de betaling dier schuld aan te dringen.
Eene aardige bijzonderheid van zijn verblijf te Antwerpen was het voor Huygens,
dat hij op 27 Augustus met Duarte middagmaalde op den Lanternhof, het vroegere
buiten zijner familie van moederszijde, dat hem voor een deel toebehoorde.
De Prinses Royale was in het laatst van September naar Engeland gereisd, om
zich in den glans van het koningschap te koesteren en te pogen iets van haar
bruidschat betaald te krijgen. Zij stierf er na eene korte ziekte den 3 den Januari 1661.
Haar dood moet eene opluchting zijn geweest voor allen, die het wel meenden met
het Huis van Oranje. Maar haar overlijden bracht weer nieuwe moeilijkheden 5) . De
Prinses had al de juweelen der Oranjes mee naar Engeland genomen. In haar
testament verzocht zij hare moeder, deze in bewaring te nemen en ze aan den Prins
te geven. Maar Henriette Marie had zich dadelijk van het ‘Juweel Cassetien’ meester
gemaakt en vrouwelijke leden der familie pronkten nu met de mooiste stukken; de
hertogin van York o.a. droeg een kostbaar parelsnoer en had er een ander voor in
de plaats gelegd. De weduwe van Heenvliet - hij was in 1660 gestorven - nu gravin
van Chesterfield, had zich en hare dochter even vóór het teekenen van het testament
op
1) No. 5644.
2) Zie Gedichten, VI, blz. 274.
3) T.a.p., blz. 285.
4) Zie Dagboek, blz. 65.
5) Het volgende blijkt uit tal van stukken onder de Huygens-papieren in het Huisarchief.
Constantijn Huygens, Briefwisseling. Deel 5: 1649-1663