bekijk - digitale bibliotheek voor de Nederlandse letteren

347
erat tribus tibi verbis gratias agere pro insigni munere; ecce quo prolapsus sim; vix
est ut finiam nisi cum anno finiente. Instantem hunc et novum, et novos denique
quot optare possis, felices prosperosque videas, tam integro affectu precor quam
sum .... Hagae, proprid. Kal. Jan. (= 30 Dec.) CIƆIƆCLX.
Ne tibi circa has Kalendas totus ἄδωρος appaream, inspice, si tanti est,
epigrammatium nuper mihi extortum precibus improbe et importune iteratis hominis
Geldri 1) , etiam de facie ignoti, nam hos insultus quotidie patior, qui, si Dijs placet,
inter poetas censeor.
5673. J. Westerbaen 2)
. (B.M.)
Hagae eram, vir nobilissime et praestantissime, ubi, post festum nuperum, nempe
nativitatis Dominicae, ad convivia et coenas vocatus, amicis circa finem tum finientis,
nunc finiti, auni triduum operam dedi, cum huc delata est epistola illa tua, vere
familiaris, quam, ubi collectis sarcinulis, jam lassatus et satiatus, domum redijssem,
tradidit mihi meus, qui eam acceperat, Masius 3) . Gaudebam, quod turba e tanta et
recentibus amicorum colloquijs in solitudinem meam regressso, quo prima ejus
taedia facilius superarem, Zulechemus mihi conspiciendus dabatur in tabellis, quibus
resignatis, lectis et relectis haesitavi, quid in illis prius atque potius exoscularer,
candoremve illum tuum atque apertam reprehensiunculam, quam ut Davus callide
intelligat, ita nihil circuitione usus es, an affectum erga me tuum, qui errorem hunc
te errare facit, ut aut illum me esse credas aut esse velis, a quo multis absum
parasangis. Etsi autem probe scio, quam mihi sit curta ac - ut cum Flacco loquar 4)
- Campana supellex et male instructum penu, nolo tamen nunc a me tam benignum
tuum de me indigno judicium amovere, neque lemas illas oculis tuis eximere, quin
potius, uti per amorem amare coepisti, ita per errorem me amare perge. Tantum
hoc dicam, quod omnino tecum sentio, hujusmodi versionibus, si sunt ϰατὰ πόδας
et de verbo ad verbum a fido nimium interprete, multum nativae elegantiae archetypis
decedere, et hoc addam, me in istis meis, nisi me fallo - uti in alienis saepe Lincëi,
in nostris Tiresiae sumus - ad hoc non omnino supine attendere, ut pro flammulis
illis et flosculis et loquendi modis, quos quaelibet lingua sibi habet peculiares,
reponam aut rependam eam dictionem, verba ac phrases, quae apud nos illis
respondeant aut aequivaleant, ut versioni Belgicae etiam aliquod ex naturali
pulchritudine constet decus. Vidi et hoc ipsum, quod me de stylo dramatico admones,
et hujusmodi versiones pluribus placituras nullus unquam dubitavi, si quis hic sibi
fraenum laxet, praecipue in comicis, sed volui jam tum archetypum et auctorem
meum imitari, qui et heros et servulos eodem sermone in scena loqui facit, contra
quam alij, qui, sibi plus indulgentes, neque inconcinne neque inficete Belgice aut
suas conscribunt fabulas, aut vertunt alienas. Neque magni intererat,
Si bene vertendo et easdem scribendo male ex
Bonis Latinis Belgicas facerem haud bonas.
1) Nl. In Rob. Keuchenij V. Cl. Animadversiones ad Sext. Iul. Frontinum; zie No. 5666.
2) Zie No. 5672.
3) Ook genoemd op blz. 288 en 298.
4) Hor., Sat., I, 6, vs. 118.
Constantijn Huygens, Briefwisseling. Deel 5: 1649-1663