"Een speurtocht naar samenhang" - Onderwijserfgoed

Stekelenburg in zijn Beleidsnota van 1993 op. Uit een schoolbezoekverslag uit
1989 van inspecteur A.M. van Oosterwijck bleek, dat het streven van een van
zijn basisscholen erop "gericht is om een leerlingenvolgsysteem te ontwik-
kelen" met het doel "om periodiek en systematisch de voortgang van leerlin-
gen te volgen c.q. tijdig stagnaties daarin te onderkennen". De school stelde
de inspecteur in kennis van haar streven. De rijksschooltoezichthouder ging na
of de voorgestelde maatregelen pasten in de legislatieve voorschriften en in de
regels die de school geformuleerd had in het schoolwerkplan. Het rijks-
schooltoezicht moest de verdere ontwikkeling van het leerlingvolgsysteem ver-
volgens overlaten - voor zover de school behoefte had aan assistentie - aan
een sbd. Inspecteur Van Oosterwijck maakte daarvan melding door in zijn ver-
slag te noteren, dat in dit verband bij "ernstige problemen" "de SBD" (ARIKB
1989, 2) moest worden ingeschakeld. Voor inspecteur Van Oosterwijck was
deze procedure niet nieuw. Het was hem tevoren meegedeeld. In 1973 was de
inspecteurs duidelijk gemaakt dat zij "de begeleiding en vernieuwing van het
onderwijs" dienden over te laten "aan schooladviesdiensten" (AOeWe
150.43.1.1, 11 december 1973), een andere naam voor sbd'en. Inspecteur Sj.
Hondema hief in 1977 na dertig jaar zelfs de zogenoemde inspectiedag op,
een jaarlijkse bijeenkomst voor het onderwijzende personeel van openbare en
bijzondere scholen voor lo van zijn inspectierayon, omdat de "voorlichting op
onderwijskundig gebied" beter verzorgd kon "worden door de begeleidings-
en adviesdiensten" dan door middel van een uiteenzetting van een door
de inspectie uitgenodigde deskundige. "Inspectievergaderingen" - zoals de
Leeuwardense personeelsbijeenkomsten onder leiding van genoemde inspec-
teur - "zijn achterhaald" (ARSFb 34.08/2), meende inspecteur Hondema. Het
rijksschooltoezicht kon er, naar zijn opvatting, geen relatie meer mee hebben.
Van een "bevordering van de ontwikkeling van het onderwijs" (RPTj 1984, 24)
diende het rijksschooltoezicht zich te onthouden. In 1989 attendeerde plaats-
vervangend inspecteur-generaal Stekelenburg op de vrijheid van inheriting. Hij
volgde de lijn die in de onderwijsgeschiedenis in de loop van de jaren traditie
geworden was, waarbij de vraag naar de interpretatie van de grondwettelijke
voorschriften niet meer gesteld werd. Het bevoegd gezag droeg de verant-
woordelijkheid voor het onderwijs dat door bedoelde onderwijsinstituten werd
aangeboden. De landelijke overheid, in dit geval het rijksschooltoezicht, ont-
hield zich van opvattingen en handelingen uit respect voor het verworven
720