"Een speurtocht naar samenhang" - Onderwijserfgoed

gen af. "De verantwoordelijkheid ligt dus vrij eenzijdig", meldde de bewinds-
man, "bij het buitengewoon onderwijs" (NSO 1976, 17). Er zouden echter
meer leerlingen in het reguliere onderwijs gehandhaafd kunnen en vooral
moeten worden. Bij "een meer gelndividualiseerde benadering" (NSO 1976,
34) van het lo zou het aantal leerlingen van het so en vso beperkt kunnen blij-
ven. Inspecteur van het so en vso D.H. van Rhee accepteerde in 1986 deze
gedachtegang "van een opvang van zoveel mogelijk leerlingen met leerpro-
blemen in het reguliere onderwijs" (INSPAR 1991, 206). Het reguliere onder-
wijs diende dan evenwel te worden afgestemd "op de ontwikkelingsmoge-
lijkheden van de leerling", zo noteerde hij in een notitie met "Enkele
kanttekeningen bij het WRR-rapport "Basisvorming in het onderwijs" vanuit
de optiek van het speciaal onderwijs en het voortgezet speciaal onder-
wijs"(AOeWd 117.23.02.32.93, 10april 1986).
De afstemming van het so op de ontwikkelingsmogelijkheden van leerlin-
gen was altijd al een richtlijn voor de werkzaamheden van het rijksschool-
toezicht van het so. Zelfs bij een samenvoeging van het reguliere onderwijs en
het speciale onderwijs moest er, meende de onderwijsinspectie, ruimte blijven
voor een bijzondere vorm van onderwijs voor bijzondere kinderen. In 1980
had de hoofdinspecteur van het buo J. Huisman laten blijken dat een integratie
van scholen hem niet zonder meer aansprak. In een reactie op een concept van
de interimwet op het speciaal onderwijs merkte hij op, dat elke vorm van
onderwijs specifiek was. Als hoofdinspecteur van het buo meende hij te moe-
ten wijzen op "het specifieke van het speciaal onderwijs als institutie. Bij de
leerlingen die het speciaal onderwijs volgen", zo stelde hoofdinspecteur
Huisman, "is de hulpvraag zo breed, zo groot, dat zowel het basisonderwijs als
het voortgezet onderwijs deze vraag niet adekwaat kan beantwoorden". Voor
hem gold dat het so een vorm van onderricht en begeleiding was "voor kinde-
ren wier ontwikkeling en welzijn bevorderd wordt door hen speciaal onderwijs
te doen geven en die niet in staat zijn het basis- of voortgezet onderwijs te
volgen" (AOeWd 117.25.08.54.172, 27 november 1980, 1 e.v.). Zijn pleidooi
bleek evenwel weinig invloedrijk voor zover het afzonderlijke scholen voor buo
betrof. In de jaren tachtig van de twintigste eeuw werd door de landelijke
overheid gesteld dat reguliere scholen hun zorg voor leerlingen dienden te
verbreden, een aanduiding die later vervangen werd door het begrip onder-
wijs-op-maat. Onderwijsgevenden van de basisscholen moesten de aanbieding
742