"Een speurtocht naar samenhang" - Onderwijserfgoed

stellingen overdacht en ergens op gebaseerd wordt; dat voor- en nadelen van
diverse onderzoeksdesigns worden overwogen; en dat de student na afloop
van het onderzoek besef toont van de (beperkte) betekenis van de resultaten
en op zoek gaat naar het antwoord op de vraag waarom het onderzoek
bijvoorbeeld niet de verwachte uitkomsten oplevert" (ZSRS 1998, 77).
Na de visitatiebeoordeling evalueerde de inspectie van het ho, blijkens
een brief van onderwijsinspecteur van het wo J.P.Th Kalkwijk, "de bestuurlijke
hantering van de uitkomsten van de visitatie" (ARIKU, ho, 3 december 1999).
Nagegaan werd, zoals in het voorgaande reeds aangegeven werd, of en in
welke mate het vakgroepsbestuur de adviezen tot verandering en verbetering
van het onderwijsprogramma van de visitatiecommissie gevolgd heeft, of er
reeds resultaten bereikt zijn en welke voornemens het vakgroepsbestuur heeft,
voor zover er nog geen wijzigingen en aanvullingen zijn aangebracht. De ver-
andering en verbetering van het ho bleek uiteindelijk een aangelegenheid van
de besturen van de semi-academische hbo-instellingen en de academische uni-
versitaire inrichtingen. De inspecteur kon niet meer doen dan de informatie
van de zelfevaluatie van de instituten, de adviezen van de visitatiecommissies
en de wijzigingen en voornemens van de leiding van het ho in zijn "Rapport
van Bevindingen" vastleggen. Het rijksschooltoezicht van het ho had een
andere positie dan de andere vormen van inspectie. De stimuleringstaak lag
eerder bij de visitatiecommissie dan bij de inspectie van het ho. Het rijksschool-
toezicht van het ho berichtte dan ook veelvuldig dat de visitatiecommissies
zich onder meer dienden uit te spreken over met name bij het wo "wat een
realistisch propedeuserendement is", wat onder een "gemiddelde studie- c.q
verbijfduur" kon worden verstaan, en bij het hbo wanneer een "opleiding aan
de verwachtingen van de markt" (OV 2000, 209 e.v) voldeed.
6.10 Projectenprogramma
De ontwikkelingen binnen het Nederlandse schoolsysteem, in het bijzonder
met betrekking tot de onderwijskundig-didactische benaderingswijze van het
onderwijsleerproces, dwong het rijksschooltoezicht, meer dan gedurende decen-
nia mogelijk was, zich wetenschappelijk-systematisch bezig te houden met het
onderwijsleerprogramma van scholen en onderwijsinstituten. Onderwijs-
vernieuwing was niet langer een structurele wijziging van het Nederlandse
schoolsysteem, maar impliceerde sedert de jaren zeventig van de twintigste
797