ARCHEION

OMÓWIENIA I RECENZJE
579
Samo zakończenie pracy potraktowane zostało jako skondensowany zapis generalnych
wniosków.
Tak, w tej bardzo porządnie wydanej książce — na 225 stronach, w pięciu
rozdziałach zawierających po pięć podrozdziałów każdy — archiwistka CAW
i toruńskiego ośrodka archiwistyki opisuje współczesną kulturę dokumentacyjną.
Silnie motywującą przesłanką okazała się świadomość pionierskiego charakteru
całego przedsięwzięcia, wprowadzania do polskiego obiegu archiwalnego
oryginalnej problematyki. Decydujące o powodzeniu znaczenie miały,
moim zdaniem, trafnie sformułowane przez autorkę cele badawcze, dyktowane
właśnie nowatorstwem pomysłu — uwzględnienie historycznych odniesień dla
dzisiejszej kultury dokumentacyjnej, nakreślenie jej wieloaspektowego współczesnego
wymiaru i stworzenie czytelnych fundamentów dla kontynuacji dzieła.
Cały czas przy tym nie pozwala czytelnikowi zapomnieć o wspólnych znakach
tożsamości kultury dokumentacyjnej i kultury kancelaryjno-archiwalnej.
Książka spełnia niewątpliwie zasadniczy zamysł autorski — przekonująco
uzasadnia polską „deklarację” (dotychczas, powtórzmy, niewypełnioną) pełnoprawnej
współobecności kultury dokumentacyjnej w typologii kultury.
Zdzisław Chmielewski
(Szczecin)
KILKA UWAG O WOJSKOWYM SĄDZIE REJONOWYM W PO-
ZNANIU 1 . ARTYKUŁ RECENZYJNY DO PRACY RAFAŁA LEŚKIE-
WICZA, WOJSKOWY SĄD REJONOWY W POZNANIU (1946–1955).
ORGANIZACJA, FUNKCJONOWANIE, PROCESY ARCHIWOTWÓR-
CZE, Warszawa–Poznań 2009, ss. 368
Recenzowana książka jest opublikowaną wersją pracy doktorskiej powstałej
na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie. Głównym jej tematem
jest prezentacja i analiza zachowanego materiału archiwalnego wytworzonego
przez Wojskowy Sąd Rejonowy (WSR) w Poznaniu. Autor sięgnął także po inne
źródła w celu pełniejszego zaprezentowania podstaw prawnych oraz przepisów
regulujących tryb funkcjonowania sądu i tworzenia przez niego dokumentacji.
Książka składa się ze wstępu, czterech rozdziałów i zakończenia. W rozdziale
pierwszym (Geneza sądownictwa wojskowego w Polsce na tle przemian
politycznych w latach 1943 (do 1945)–1955, 48 ss.) wyodrębniono osiem pod-
1
W aparacie krytycznym zrezygnowano z określenia nazwy zespołu, z którego pochodzą materiały
archiwalne, na rzecz określenia ich aktotwórcy, bowiem większość cytowanych jednostek pochodzi
z archiwów wojskowych, w których podstawą ewidencyjną udostępniania akt pozostają spisy
akt, na podstawie których przyjmowano jednocześnie dokumentację kilku aktotwórców.