ARCHEION

668 PRZEGLĄD CZASOPISM
kowaną na: bieżące funkcjonowanie, zachowanie prawa i pamięci, przekazywanie
wiedzy o faktach historycznych kolejnym pokoleniom, wymianę informacji
w drodze korespondencji. System instytucji napoleońskich posiadał następujące
cechy charakterystyczne: różnorodność statusu czytelników dokumentu, nieodwracalność
czasu, człowiek jako podstawowe ogniwo systemu. Rozważania zawarte
w omawianym artykule zostały zainspirowane planami Fundacji Napoleońskiej
dotyczącymi opublikowania korespondencji Napoleona I oraz związaną
z nimi kwerendą. W celu usprawnienia realizacji tej kwerendy zaproponowano
zastosowanie standardu ISAD (G) do opisu tych archiwaliów.
Louis Faivre D’Arcier (La sélection des archives judiciares : état de la question)
zaprezentował problemy wartościowania akt sądowych, wskazując przy
tym na przełomowe daty dla tego zjawiska: 1926 (pierwsza reforma prawodawstwa
sądowego), 1985 (pierwsze rozporządzenie dotyczące oceny i selekcji akt
sądowych wypracowane przy udziale środowisk badaczy), 2003 (nowelizacja
rozporządzenia dotyczącego selekcji), 2008 (zapowiedź reformy prawodawstwa
sądowego). Autor omówił też prace stałej komisji archiwistów i historyków prawa
prowadzone w latach 1981–2000, a następnie od 2003 r. Komisja ta opracowuje
generalne zasady wartościowania dokumentacji tworzonej przez sądownictwo.
Jej ostatnie ustalenia podjęte po reformie z lat 2008–2009 r. zakładają, że
5 proc. rocznej produkcji administracji sądowej stanowią akta najważniejsze,
warte trwałego zachowania.
Drugi dział tematyczny otworzył tekst pt. Vers une nouvelle pratique archivistique,
autorstwa Anne Brunel i Hélène Servant, poruszający problem istnienia
archiwów elektronicznych, dla których bardziej właściwym określeniem wydaje
się być, w opinii autorek, termin „dokumentacja elektroniczna”. Ich zdaniem
tworzenie dokumentacji współczesnej uległo zasadniczym zmianom z powodu
zastosowania w praktyce biurowej nowych form utrwalania i przekazywania informacji.
Wiąże się z tym — ze względu na różnorodność instytucji uczestniczących
w tworzeniu dokumentacji, jej form oraz funkcji społecznych — konieczność
ujednolicenia jej opisów, tymczasem w dziedzinie teorii archiwalnej brakuje zasad
dotyczących sporządzania zapisu na nośnikach nowego typu. Autorki wskazują na
międzynarodowe standardy opisu archiwalnego jako modele możliwe do wykorzystania
w tym procesie. Kolejnym problemem jest wartościowanie dokumentacji.
W nowych warunkach jej tworzenia musi ono przebiegać znacznie szybciej.
Problemem jest także dostęp do dokumentów. Autorki wskazały na konieczność
udziału archiwisty w konstrukcji systemów elektronicznego zarządzania dokumentacją
i oparcia ich założeń technicznych na teorii i metodyce archiwalnej.
Sophie Bruneton (La conversion en PDF/A prise en défaut) omówiła zalety
i wady formatu PDF i możliwości wykorzystania go w procesie tworzenia,
utrwalania i przechowywania dokumentów elektronicznych.
Bernadette Ferradou (L’apport d’un site Internet institutionnel en termes
de valorisation et de transparence des archives d’un établissement public: