ARCHEION

636 PRZEGLĄD CZASOPISM
pokojowych było znacznie mniej niż w przypadku „AZ” (1949, 1950, 1953,
2007–2009).
Omawiana bibliografia jest szóstą z kolei w historii czasopisma. Poprzednie
opublikowane zostały w latach: 1890, 1904, 1914, 1934 i 1965. Najnowsza została
opracowana redakcyjnie przez dr Monikę Ruth Franz z Głównego Bawarskiego
Archiwum Państwowego w Monachium (Bayerisches Hauptstaatsarchiv München),
która zaproponowała także jej układ. W bibliografii nie uwzględniono —
w przeciwieństwie do dotychczasowych — recenzji i omówień czasopism, a także
sprawozdań z dyskusji prowadzonych na łamach czasopisma, zwłaszcza w latach
1956–1980 i 1992. Bibliografia składa się z dwóch części: bibliografii zawartości
(s. 148–231) i bibliografii tekstów wg autorów (s. 233–295). W części pierwszej
autorka podzieliła zawartość „AZ” na 38 działów tematycznych, zgrupowanych
w pięciu grupach (w nawiasach liczba działów tematycznych): 1. Archiwistyka —
[teoria i praktyka] (9); 2. Archiwa — instytucje i zbiory (13); 3. Nauki pomocnicze
historii i źródłoznawstwo (10); 4. Nauki historyczne (4); 5. Personalia i literatura
(2). Trudno powiedzieć, na ile tych 38 grup rzeczowych jest autorskim pomysłem
dr Franz. Warto zauważyć jedynie, że przedostatnia bibliografia zawartości
„AZ”, obejmująca tomy 44–60 (1936–1964), opublikowana w tomie 61 (1965),
składała się z 36 grup rzeczowych. Artykuły w każdej grupie rzeczowej podane są
w układzie alfabetycznym wg nazwisk autorów, a w obrębie konkretnych autorów
wg chronologii ukazywania się. W części będącej bibliografią poszczególnych autorów
porządek nadaje chronologia.
Mimo że artykuły wymienione w bibliografii nie są numerowane, to z objętości
poszczególnych grup mierzonych stronami można określić obszary,
na których ogniskowała się zawartość 90 dotychczasowych tomów „AZ”.
Najwięcej artykułów publikowanych w nim poświęcono tematyce archiwoznawczej
(s. 161–200), dalej naukom pomocniczym historii i źródłoznawstwu
(s. 200–216) oraz teorii i praktyce archiwalnej (s. 148–161), mniej różnym
dziedzinom badań historycznych (s. 216–226), zaś najmniej biografiom
(s. 226–229) oraz literaturze, obejmującej szersze prezentacje literatury archiwalnej,
w tym bibliografiom archiwalnym dla lat 1988–1997, które publikowane
były w tomach 78–81 i 83 (1993–1998 i 2000) „AZ”, a także tekstom odredakcyjnym
(s. 230–231). Wydaje się, że podgrupa 38. („Literatura”), ostatnia
podgrupa działu 5. („Personalia i literatura”) i ostatnia podgrupa bibliografii
w ogóle sprawiła autorce najwięcej kłopotu — mimo deklaracji o nieuzwględnianiu
recenzji, kilka z nich zostało w przedmiotowej grupie wymienionych.
Znalazł się tu również wykaz publikacji Hermanna Rumschöttela, dyrektora
generalnego bawarskich archiwów państwowych w latach 1997–2008, która
zdecydowanie bardziej pasuje do grupy poprzedzającej, a mianowicie 37.
(„Biografie”). Nota bene uporządkowanie artykułów w tym dziale wg autorów
to całkowite nieporozumienie, ponieważ najlepszym dla niego jest układ wg
opisanych osób. Autorzy tekstów są tu całkowicie wtórni: postawienie ich na