ARCHEION

P R Z E G L Ą D C Z A S O P I S M
ARCHEION, T. CXV
WARSZAWA 2014
„ARCHIVALISCHE ZEITSCHRIFT”. HERAUSGEGEBEN VON DER
GENERALDIREKTION DER STAATLICHEN ARCHIVE BAYERNS, Böhlau
Verlag, Köln–Weimar–Wien 2008, t. 90, ss. 295; 2009, t. 91, ss. 413
Omawiane tomy „Archivalische Zeitschrift” (dalej „AZ”) opracowane zostały
redakcyjnie przez Gerharda Hetzera, przy współpracy Claudii Pollach
i Karin Hagendorn. Łącznie zamieszczono w nich 23 teksty (8 — w tomie 90,
14 i jeden nekrolog — w tomie 91). Zawartość tomu 90 uzupełniona została
o bibliografię zawartości wszystkich dotychczasowych 90 tomów „AZ”. Tom 91
zaopatrzony jest, co w „AZ” praktykowane jest dopiero od tomu 84, w streszczenia
obcojęzyczne (niemieckie, angielskie i francuskie) wydrukowanych w nim
tekstów, które umieszczono na końcu rocznika (s. 385–413). Streszczeń takich
nie posiadają artykuły opublikowane w tomie 90. Zawartości omawianych tomów
nadal nie porządkuje podział na działy, co jest podstawowym mankamentem
„AZ”. Autorzy tekstów opublikowanych w omawianych tomach „AZ” zostali
przedstawieni na początku każdego z nich (imię i nazwisko, tytuł naukowy
i miejsce pracy).
Omówienie tomu 90 rozpocznę przewrotnie od przedstawienia zamieszczonej
w nim, na jego końcu, bibliografii zawartości tomów 1–90 „AZ”, które
ukazały się w latach 1876–2008. Bibliografia zajmuje połowę objętości rocznika
(s. 144–295). Wśród czasopism archiwalnych wydawanych na obszarze niemieckojęzycznym
„AZ” jest czasopismem, które ukazuje się najdłużej. Dodatkowo
należy ono — w skali światowej — do czasopism archiwalnych z tak starą
metryką ukazujących się aż do dzisiaj. O „AZ” nie można jednak powiedzieć,
że ukazywało się nieprzerwanie. Łatwo bowiem zauważyć, że roczników „AZ”
powinno być 133. Brak aż 43 tomów wziął się przede wszystkim stąd, że czasopismo
miało w swej historii kryzysy, które skutkowały jego zawieszeniem na
dłuższy lub krótszy czas. Dłuższe okresy zawieszenia były trzy (1916–1924,
1940–1949 i 1981–1991), krótsze przypadły na lata: 1889, 1994, 1995 i 2002
(łącznie 33 lata). Ponadto „wypadło” 10 lat w okresie: 1890–1914 i 1925–1939,
po 5 lat w każdym, kiedy „AZ” nie ukazywał się regularnie co rok. Dorobek
„AZ” jest więc o wiele skromniejszy niż polskiego „Archeionu”, którego wydawca
w okresie znacznie krótszym (87 lat) dostarczył archiwistom 114 tomów,
a jedyna dłuższa przerwa w jego ukazywaniu się spowodowana była drugą wojną
światową (1940–1947), zaś lat bez ukazywania się „Archeionu” w czasach