ARCHEION

PRZEGLĄD CZASOPISM
659
w spisie, jednakże mimo to archiwiści postanowili przystąpić do dalszych prac
porządkowych nad nimi. W grupie szkiców znalazły się następujące ich rodzaje:
perspektywiczne, perspektywiczne detali fasad i budynków, z lotu ptaka. Autor
przybliżył następnie zasady opisu szkiców i ich fotografii.
Christine Angoujard (Inventaire et valorisation des collections de l’Institut
national de l’audiovisuel) zaprezentowała problemy gromadzenia i opracowania
archiwaliów powstałych w wyniku działalności francuskich rozgłośni radiowych
i stacji telewizyjnych. Narodowy Instytut Audiowizualny posiada w swoim zasobie
dwa duże zespoły archiwalne (Archiwum Radia i Telewizji Publicznej)
oraz depozyty Radia i Telewizji, publiczne i prywatne. Gromadzenie tego typu
archiwaliów wiąże się z koniecznością wypracowania zasad ich klasyfikacji,
a także cyfryzacji i udostępniania w sieci. W trakcie tego procesu niezbędne
jest uwzględnienie zróżnicowania użytkowników. Wyróżnić można wśród nich
następujące grupy: właściciele depozytów, użytkownicy profesjonalni, szeroka
publiczność. Narodowy Instytut Audiowizualny opracowuje także program wykorzystania
tych archiwaliów w działalności edukacyjnej.
Doświadczenia dotyczące opracowania archiwaliów nietypowych przedstawiła
także Dominique Guillot (De la fi che manuscrite à Internet: l’information
des collections d’objets du Musée du quai Branly). Przedmiotem jej artykułu
stała się kolekcja obejmująca 292 tys. obiektów muzealnych i 700 tys. fotografii,
a ponadto archiwum naukowe i administracyjne. Ewidencję tych materiałów
tworzą katalogi złożone z fiszek i teczek kolekcji oraz poszczególnych rodzajów
dokumentów. W trakcie opracowania tego zespołu stworzono bazę danych poszczególnych
obiektów, która została udostępniona w Internecie.
Dział poświęcony poszukiwaniu najlepszej formuły pomocy archiwalnych
otworzył artykuł Les questions récurrentes du public face aux fonds d’archives
et à leurs instruments de recherche. Jego autorka, Izabelle Chave, wskazała
w nim zarówno na konieczność refleksji nad dotychczasowymi formami pomocy
archiwalnych, jak i na potrzebę porównania ich z informacjami o zasobie,
oferowanymi w sieci przez inne instytucje kultury, tj. biblioteki i muzea. Uznała,
że problemy udostępniania stanowią kluczowe zagadnienie w działalności archiwalnej.
Archiwa zaś powinny dążyć do tego, by zająć ważne miejsce wśród
instytucji gromadzenia pamięci zbiorowej.
Philippe Charon (Transcender le cadre de classement des Archives départementales?)
dokonał analizy profesjonalnych opisów zasobu wykonanych
przez dobrze przygotowanych archiwistów. Zauważył przy tym, że w związku
z powszechnym dostępem do opisu archiwalnego, spowodowanym umieszczeniem
go w sieci, istnieje potrzeba wypracowania nowego języka komunikacji,
a tym samym pomocy archiwalnych i stosowanych terminów, oraz uczynienia
struktury wielu zespołów bardziej czytelnymi.
André Brochier (Instruments de recherche et Internet: référentiels et métadonnées)
omówił nowe problemy metodyczne wynikające z obecności archiwa-