ARCHEION

754 WSPOMNIENIA POŚMIERTNE
wielu absolwentów archiwistyki. Wśród nich znalazły się osoby pełniące dzisiaj
najwyższe funkcje w archiwach polskich. Była nauczycielem mądrym i wymagającym.
W miarę swoich możliwości starała się zapewnić swoim wychowankom
dobry start w wybranej przez nich specjalizacji zawodowej. Na prowadzonych
przez nią seminariach magisterskich powstało wiele wartościowych prac,
których autorzy zajmowali się dziejami archiwów, teorią i metodyką archiwalną,
rozwojem form kancelaryjnych, źródłoznawstwem czy prawem archiwalnym. Po
śmierci prof. F. Paprockiego powierzono jej opiekę nad magistrantami zmarłego.
Zajęła też jego miejsce w roli kuratora archiwum uniwersyteckiego — funkcję
tę pełniła w latach 1980–1988. Nie tylko zatrudnienie w szkolnictwie wyższym
spowodowało, że jej zainteresowania zostały wzbogacone o dziedzinę uniwersyteckiego
kształcenia archiwistów. W okresie swojej pracy uniwersyteckiej
uczestniczyła w kilku konferencjach poświęconych kształceniu archiwistów.
Nie były też jej obce sprawy doskonalenia zawodowego kadry archiwalnej. Była
wielką zwolenniczką ścisłej współpracy naukowej i dydaktycznej archiwów
z uniwersytetami. Jej fachowość i doświadczenie w pracy dydaktycznej były
dyskontowane również w innych formach i ośrodkach naukowo-dydaktycznych.
Była m.in. zatrudniona jako wykładowca studiów podyplomowych dla archiwistów
organizowanych przez Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Recenzowała
prace doktorskie na uniwersytetach w Poznaniu i Toruniu.
Zajmowała się kształceniem archiwistów nie tylko na poziomie uniwersyteckim.
Od lat 60. ubiegłego wieku prowadziła zajęcia w ramach kursów archiwalnych
dla archiwistów zakładowych, organizowanych w poznańskim archiwum
najpierw przez Towarzystwo Krzewienia Wiedzy Praktycznej, a później przez
Zakład Doskonalenia Zawodowego. Była współautorką podręczników przygotowanych
na potrzeby tych kursów.
Rezultatem zainteresowań i pasji badawczej I. Radtke są liczne artykuły opublikowane
w „Archeionie” oraz innych czasopismach. Oprócz zasiadania w kolegium
redakcyjnym tego najważniejszego czasopisma archiwalnego w Polsce,
była także członkiem Rady Redakcyjnej „Poznańskiego Rocznika Archiwalno-
Historycznego” (1993–2012). Wielość zainteresowań i zajęć nie pozwoliły jej na
ukończenie przygotowywanej przez wiele lat rozprawy habilitacyjnej pt. „Rozwój
form kancelaryjnych na ziemiach polskich”.
Należała do tych osób, które pracę zawodową potrafiły pogodzić z działalnością
społeczną. Pełniła funkcje społeczne w związkach zawodowych, organizacjach
naukowych i stowarzyszeniach. Była czynna w Związku Zawodowym
Pracowników Kultury i Sztuki w Archiwum Państwowym w Poznaniu, gdzie
pełniła funkcję przewodniczącej Rady Zakładowej. Ponadto była członkiem
Sekcji Archiwalnej przy Zarządzie Głównym tego związku. W 1953 r. wstąpiła
do poznańskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego. Należała do
pierwszych członków Stowarzyszenia Archiwistów Polskich, a jej działalność
w tej organizacji przyniosła jej członkostwo honorowe SAP, które otrzymała