ARCHEION

OMÓWIENIA I RECENZJE
613
Rozdział trzeci został poświęcony życiu prywatnemu pisarza. Już wspomniano,
że po przybyciu do Lwowa Zimnicki zamieszkał w części budynku kancelarii
razem z dotychczasowym jej pisarzem, Stanisławem Anserinem. Po jego
śmierci i przeprowadzeniu niezbędnego remontu został właścicielem kamienicy.
Szczegółowy opis jej wyposażenia tylko potwierdza, że mieszkańcy prowadzili
dostatnie życie. Nie oznacza to jednakże, że taki poziom życia zapewniały
dochody z pisarstwa (wynagrodzenie przedstawia tabela). Wojciech Zimnicki
prowadził rozległe interesy handlowe, sprowadzał towary orientalne (kobierce,
przyprawy korzenne, wino), które sprzedawał we własnym kramie. Wspomagała
go żona Anna, właścicielka browaru. Posiadany majątek zapewniał mu
określoną pozycję w hierarchii miasta, pozwalał na utrzymywanie stosunków
z przedstawicielami patrycjatu lwowskiego i elit kościelnych. Umożliwiał działalność
charytatywną oraz wykształcenie jedynego syna, Jana Augustyna, który
jednak nie spełnił pokładanych w nim nadziei. Urodzony ok. 1615 r., po ukończeniu
miejscowej szkoły katedralnej rozpoczął studia w Akademii Zamojskiej
w 1633/1634 r. Z enigmatycznych informacji, na jakie natrafiła autorka, wynikało,
że wkrótce zrezygnował z nauki (dokładnie uciekł opiekunowi w drodze
ze Lwowa do Zamościa), a późniejsze starania ojca o umieszczenie go na Uniwersytecie
w Krakowie są trudne do potwierdzenia. Ostatecznie wybrał karierę
duchowną 15 .
Niepodważalną wartością pracy są załączniki, zwłaszcza zbiór 43 listów do
i od Zimnickiego, inwentarz dóbr sporządzony po jego śmierci, wycena pozostałych
ruchomości oraz rejestr wydatków poniesionych w związku z pogrzebem.
Niemal wszystkie dokumenty zamieszczone w pracy zostały sporządzone w języku
polskim, z niewielkimi wtrętami łacińskimi. Na szczególną uwagę zasługuje
korespondencja między małżonkami Zimnickimi, bo wyłania się z nich obraz
energicznej żony wspomagającej męża w jego czynnościach kancelaryjnych 16 .
Nie sposób tu omówić wszystkie zagadnienia poruszane w korespondencji, ale
wystarczy wymienić niektórych adresatów. Oprócz żony, siostry Heleny, magistratu
lwowskiego i znajomych mieszczan samborskich adresatami listów Zimnickiego
byli: arcybiskup lwowski Stanisław Grochowski, wójt zamojski Wojciech
Muldorf, pisarz miejski lubelski Jan Lisowski, kupiec jarosławski Andrzej
Pawłowski, wójt chęciński Jakub Zyzański, stolnik lwowski Jakub Ferd, pisarz
miejski rohatyński Stanisław Dudkowicz, kanonik warszawski Stanisław Lubieniecki
i wielu innych. Dzięki zamieszczeniu listów in extenso badacze uzyska-
15
Być może dopiero jako osoba dojrzała powrócił do przerwanych w młodości studiów, albowiem
w Metryce Uniwersytetu Krakowskiego zachował się wpis niejakiego Jana ze Lwowa, syna
Wojciecha, który wpisując się na semestr zimowy 1551 r. uiszczał pełną opłatę w wysokości 4 groszy,
zob.: Metryka czyli album Uniwersytetu Krakowskiego z lat 1509–1551, wyd. A. Gąsiorowski, T. Jurek,
I. Skierska przy współudziale R. Grzesika, Warszawa 2010, s. 275 [1551e/035].
16
Temu zagadnieniu poświęciła autorka wymieniony już wcześniej artykuł (Жiнка i мiська
канцелярiя Львова), zob.: przyp. 5.