ARCHEION

PRZEGLĄD CZASOPISM
679
spuścizna radzieckiej historii — problemy zachowania, korzystania i przyswajania
jej w nauce i edukacji”. W 37 wystąpieniach poruszono takie zagadnienia,
jak: reprezentatywność zachowywanych akt i konieczność korekty kryteriów
wartościowania określonych w zasadzie jeszcze w latach 80. XX w., potrzeba
przygotowania słownika terminologii rodzajów dokumentacji, metodologia badań
historii tego okresu i konieczność rozwoju prac nad niektórymi zagadnieniami,
zadania związane ze zmianami treści podręczników w wyniku badań akt odtajnionych,
negatywne doświadczenia wynikające z publikowania dokumentów
w Internecie. Przedstawiciele kilkunastu archiwów podzielili się też uwagami na
temat różnych aspektów swojej pracy z dokumentacją wytworzoną po 1917 r.
(nr 4, s. 120–122).
Z kolei w Niżnim Nowogrodzie odbyła się międzyarchiwalna konferencja
„Wielka Wołga w dokumencie”, która była okazją do poznania rezultatów badań
nad archiwaliami dotyczącymi głównie budowy zbiorników wodnych w północnym
i środkowym biegu rzeki od lat 30. do 80. XX w. (nr 4, s. 123–125).
W roczniku znajdziemy kilkanaście tekstów podnoszących kwestie gromadzenia,
wartościowania i przechowywania różnych rodzajów dokumentacji
i zawierających informacje o zachowanych źródłach do różnych zagadnień
szczegółowych.
Ogólnej problematyce wartościowania dokumentacji i omówieniu zmian
w funkcjonowaniu komisji ekspercko-kontrolnych poświęcone było spotkanie
archiwistów Baszkirii i republik sąsiadujących w Ufie (nr 4, s. 122–123).
W numerze 5 zamieszczono kilka artykułów poruszających temat akt osobowych
i prywatnych spuścizn aktowych w zasobach archiwów. Przedstawiony
został proces gromadzenia zespołów akt prywatnych w Archiwum Państwowym
Obwodu Ulianowskiego (obecnie 272 zespoły, 25 tys. j.a.), Archiwum Państwowym
Obwodu Tulskiego (66 opracowanych zespołów) oraz w Centralnym
Archiwum Państwowym Literatury i Sztuki Sankt-Petersburga. Do ostatniego
z wymienionych archiwów przejmowane są akta ze 103 jednostek organizacyjnych
kultury i sztuki oraz niepaństwowych placówek nauki. Wśród przekazywanej
dokumentacji liczne są archiwalia prywatne, które nastręczają pewne
problemy z ustaleniem ich zespołowości, oceną wartości i opracowaniem oraz
akta osobowe (nr 5, s. 25–38). Z kolei w numerze 3 opublikowano zbiorczą
informację o stanie zachowania akt spraw sądów sierocych funkcjonujących od
1755 do 1917 r., opracowaną na podstawie dostępnych inwentarzy (s. 30–34).
Scharakteryzowano też prace związane z gromadzeniem i wartościowaniem fotodokumentów
w Naukowym Archiwum Komi Naukowego Centrum Uralskiego
Oddziału Rosyjskiej Akademii Nauk (nr 2, s. 48–54).
Do kwestii dokumentów unikalnych nawiązuje jedyny opublikowany list do
redakcji zawierający informacje o pracach Państwowego Archiwum Obwodu
Uljanowskiego (nr 5, s. 137–138).