ARCHEION

PRZEGLĄD CZASOPISM
667
swoistą samotność archiwisty wynikającą z częstego braku porozumienia między
nim a instytucjami i osobami współpracującymi z nim.
W ostatnim dziale opublikowane zostały trzy teksty. W pierwszym (Des
Archives municilaes d’Elbeuf au Centre d’archives patrimoniales de la Communauté
d’agglomération Rouen Elbeuf Austreberthe CREA) Marie Sanchez
przedstawiła działalność archiwum miejskiego, w drugim (Le service Historie et
mémoires des quatiers des Archives municipales de Nantes) Nathalie Barré zaprezentowała
dział historii i pamięci archiwum miejskiego w Nantes, w trzecim
Éliane Lochot (La place du bâtiment d’archives communales ou intercommunales
dans la cité 2000–2010) zawarł rozważania dotyczące tendencji w budownictwie
archiwalnym tej sieci placówek.
Numer 223 został poświęcony różnym zagadnieniom z dziedziny teorii
i metodyki archiwalnej, dlatego nadano mu tytuł Varia. Zamieszczone w nim artykuły
zostały podzielone na trzy działy: „Refleksje archiwistyczne” (Réfl exion
archivistique), „Archiwa i technologie” (Archives et technologie), „Archiwa i historia”
(Archives et histoire). Dział pierwszy poprzedziły rozważania dotyczące
współczesnych katastrof archiwalnych.
Numer otworzyły rozważania Odile Jurbert (L’effondrement des Archives
de Cologne: bilan et perspectives mars 2009–mai 2011) dotyczące zawalenia
się budynku archiwum w Kolonii (3 marca 2009). Przyczyny tej katastrofy
nie doczekały się wyjaśnienia w trakcie publikacji artykułu w 2001 r. Zapewne
wpływ na katastrofę miały prace związane z rozbudową metra w mieście.
Budynek archiwum w Kolonii należał do nowoczesnych i funkcjonalnych, służących
przechowywaniu archiwaliów. Posiadał system naturalnej klimatyzacji.
To rozwiązanie architektoniczne było powszechnie znane jako „model koloński”.
Budynek zawalił się w kilka minut. Na ok. 14 godzin przed katastrofą pracownicy
metra sygnalizowali, że budynek może być zagrożony — odczuwano
chwianie się tego obiektu. W zasobie archiwum znajdowały się archiwalia cenne
z punktu widzenia historii Niemiec, Francji i wielu innych krajów Europy. Akcja
ratunkowa została podjęta tak szybko, jak mogły pozwolić na to względy
bezpieczeństwa. Uczestniczyło w niej wiele różnych środowisk archiwalnych
z Kolonii i całych Niemiec. Wydobywane z gruzów archiwalia poddano różnym
zabiegom: czyszczeniu, konserwacji, wartościowaniu. Opracowany został także
projekt archiwum wirtualnego. Rekonstrukcja archiwum i jego zasobu była
przykładem solidarności zawodowej.
Dział poświęcony teorii archiwalnej otworzył Jean-Baptiste Auzela (Décrire
les relations entre les fonds. Analyses et propositions à la lumière des archives
napoléoniennes) omówieniem związków międzyzespołowych w archiwaliach
wytworzonych w okresie napoleońskim. Autor zajął się analizą relacji między
działalnością aktotwórcy a tworzonymi przez niego archiwaliami. Zauważył, że
społeczne funkcje instytucji sprawiały, iż prowadziła ona działalność ukierun-