ARCHEION

PRZEGLĄD CZASOPISM
671
ne pełnione przez archiwa włoskie. Autor wskazał na wiele problemów pojawiających
się we współpracy między archiwami państwowymi i aktotwórcami.
Valérie Vendrin (Archives et jeune public: le service éducatif de niveau
primaire des Archives du Calvados) przybliżyła działalność archiwum departamentowego
Calvados kierowaną do młodzieży. Wskazała na kilka tematów
prezentowanych uczniom z różnych typów szkół. Wśród nich znalazły się
m.in. kartografia, pismo. Omówiła także warsztaty archiwalne dla młodzieży
dotyczące m.in. opracowania dokumentów.
Lydiane Gueit-Montchal (Archives et conférences délocalisées:l’exemple
de la Meuse) zaprezentowała serię konferencji Les Soirées d’historire („Wieczory
Historii”) organizowanej w różnych miejscowościach departamentu Meuse.
Wydarzenie to stanowić miało egzemplifikację idei dekoncentracji działalności
kulturalnej.
Izabelle Chave (Archives et personnes âgées: le projet 5 150 mémoires dans
les Vosges) omówiła problemy działalności archiwalnej kierowanej do osób starszych.
Wśród form prezentacji zasobu znalazły się m.in. warsztaty z genealogii
i pokazy archiwalne.
Numer zamknęła dyskusja wskazująca na konieczność rozszerzenia oferty
archiwalnej kierowanej do różnych grup społecznych.
Alicja Kulecka
(Warszawa)
„NORDISK ARKIVNYT” 2012, nr 4; 2013, nr 1–4; 2014, nr 1
We wszystkich omawianych poniżej zeszytach „Nordisk Arkivnyt” (dalej:
„NA”) dominują relacje z konferencji, seminariów, personalia.
W numerze 4 (2012) Maria Press z Norwegii zastanawia się, w jaki sposób
archiwa mogą być przydatne w zmieniającej się sytuacji demograficznej, gdy
w Norwegii rośnie szybko grupa osób starszych. Autorka wskazuje, że archiwa
powinny uczestniczyć w procesie nauczania technik informatycznych przeznaczonym
dla tej grupy, aktywizować osoby starsze i pomagać im w zdobywaniu
nowej wiedzy. Przykładem takich działań jest projekt archiwum w Trondheim,
które ma być centrum badań nad historią lokalną, przy wsparciu „entuzjastycznych
seniorów”.
Następny artykuł, autorstwa norweskich archiwistów: Bjørna Beringa,
Toma Kleva i Gunnara Urteggarda, dotyczy możliwości wykorzystania popularnej
Wikipedii — wolnej encyklopedii, która może być dobrym narzędziem
do ukazywania zarówno działalności poszczególnych instytucji, jak i rozmai-