ARCHEION

614 OMÓWIENIA I RECENZJE
li możliwość poznania trudnych do wychwycenia w księgach miejskich relacji
społecznych pisarza.
Ta ważna sfera życia została potraktowana nieco pobieżnie, dlatego warto
zasygnalizować niektóre przypadki, chociaż każdy z przytoczonych w publikacji
listów może stanowić materiał do szerszych rozważań. Przykładem może być
praca Wojciecha Zimnickiego na rzecz miasta, która niejednokrotnie narażała
go na konflikt ze starostą reprezentującym przecież interesy króla. Dochodziło
przeważnie do sporów na tle finansowym i to sprawność zawodowa urzędników
często decydowała o ich skutkach 17 . Pisarz miejski musiał narazić się staroście,
skoro ten poszukiwał dowodów nieuczciwości Zimnickiego w jego przeszłości.
W liście z 2 czerwca 1637 r. starosta Mniszech prosił pisarza miejskiego samborskiego:
„mam tego pilną potrzebę, abym mógł mieć infamią na Zimnickim pisarzu
miejskim lwowskim otrzymaną, proszę tedy Waszą Miłość, abyś mi extrakt
authenticae wyjęty przez posłańca tego przysłał”.
Dalszy przebieg sprawy znamy z listu Stanisława Dudkowicza, pisarza wójtowskiego
samborskiego, który pod nieobecność pisarza radzieckiego przekazał
Zimnickiemu oryginał listu starosty oraz swoją odpowiedź: „ja nigdy nie słyszał
o żadnej infamii przeciwko Waszej Miłości” 18 . Jest to interesujący wątek,
a został zaledwie zasygnalizowany w pracy autorki. Jeszcze więcej pochlebnych
opinii o pisarzu Wojciechu zachowało się w liście Jakuba Zyzańskiego, wójta
chęcińskiego. Pisał on 13 stycznia 1631 r.: „Wasza Miłość sprawami i pracami
trudnymi się zabawiasz, które dla Rzeczypospolitej, dla familii i sławy swej co
dzień ochotnie podejmujesz, nic na pracowite trudności i niewczasy wielkie nie
respektując”. Miał w tym interes, starał się bowiem umieścić swego syna Jana
w kierowanej przez Zimnickiego kancelarii, by ten poznał tajniki pracy urzędowej.
Do listu dołączył podarunki: dwa kałamarze („jeden dla W[aszej]M[iłości],
drugi dla pana syna”), trzy opakowania proszku do posypywania pism („zielony,
lazurowy i ołowiany”) oraz „parę okrągłych kamieni marmurowych dla jejmości
pani małżonki do chędożenia chust” 19 .
Na poważną pozycję pisarza w środowisku wskazuje korespondencja z arcybiskupem
Stanisławem Grochowskim, który po śmierci biskupa Jana Próchnickiego
obejmował diecezję lwowską. Z reguły nie zdarzało się, by pisarzowi
miejskiemu powierzano nadzór nad remontem i wyposażeniem pałacu biskupiego,
a tak zdarzyło się w wypadku Wojciecha Zimnickiego. Jest to interesujące,
17
Konflikty między starostą Mniszchem a władzami miejskimi Lwowa zostały zasygnalizowane
w artykule M. Ujmy (Organy samorządowe Lwowa w świetle dokumentacji władz miejskich, ksiąg
grodzkich oraz instrukcji sejmiku wiszeńskiego [w:] Urzędy państwowe, organy samorządowe i kościelne
oraz ich kancelarie na polsko-ruskim pograniczu kulturowym i etnicznym w okresie od XV do
XIX wieku, red. H. Gmiterek i J. Łosowski, Kraków 2010, s. 249–270.
18
B. Petryszak, Лицaр, s. 145–146, zał. 41 i 42. Dla potrzeb recenzji używam współczesnego
języka polskiego.
19
Ibidem, s. 104-105 (zał. nr 13).