ARCHEION

742 WSPOMNIENIA POŚMIERTNE
tycznymi. Z uwagą śledziła wszelkie zmiany w zakresie ustawodawstwa, które
miały znaczenie w bieżącej pracy archiwum i archiwistów. Niezwykłe było jej
codzienne zaangażowanie w wykonywanie powierzonych zadań. Była archiwistą
wirtuozem, obdarzonym wyjątkowym talentem zawodowym i „instynktem
archiwalnym”. Wprowadzała nowe rozwiązania, choć jej pomysły spotykały się
czasami z oporem środowiska, wynikającym z niezrozumienia ich nowatorskich
idei. Często w krótkim czasie były one jednak doceniane i wprowadzane w życie.
Posiadała niezwykłą umiejętność rozwiązywania problemów, wynikającą
z wiedzy i bogatego doświadczenia zawodowego. Systematycznie rozszerzała
swoje zawodowe umiejętności, wykonując kwerendy naukowe i archiwalne oraz
prace porządkowe zlecane przez różne instytucje i osoby prywatne.
Za życzliwość, zrozumienie i wyjątkowe kompetencje była bardzo wysoko
oceniana przez osoby korzystające z zasobu poznańskiego archiwum. Bywała
nazywana „instytucją w instytucji”. W swoim postępowaniu zawsze kierowała
się niespotykaną lojalnością wobec archiwum, przełożonych i współpracowników.
Zapamiętana została jako osoba odważna, uczciwa, bezinteresowna, dyskretna
i uczynna. Nigdy nikomu nie odmówiła pomocy i wsparcia. Dowiodła
tego bezspornie w 1980 r., podczas tzw. festiwalu „Solidarności”, a zwłaszcza
w czasie stanu wojennego. Była jednym z najaktywniejszych założycieli NSZZ
„Solidarność”, ofiarnie walczących o poprawę sytuacji zawodowej i bytowej
archiwistów. Brała czynny udział w pracach Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność”,
z pełnym poświęceniem zbierała i spisywała wspomnienia uczestników
wydarzeń czerwcowych 1956 r.
W latach 1977–1999 Jadwiga Miedzianowska pracowała w Oddziale I
(Opracowania i Gromadzenia), gdzie była archiwistą wysoko cenionym za nieprzeciętną
wiedzę i zaangażowanie w wykonywaniu powierzonych obowiązków.
Opracowała wiele tysięcy jednostek archiwalnych wytworzonych w XIX i XX w.,
wykonywała kwerendy naukowe, zajmowała się kartoteką zespołów zarówno centrali
archiwum poznańskiego, jak i jego oddziałów zamiejscowych. Uczestniczyła
czynnie w pracach komisji metodycznej i innych zespołów tematycznych. Przygotowała
i wygłosiła kilka referatów, m.in. „Podziały administracyjno-terytorialne
obszarów obecnego województwa pilskiego w latach 1772–1975” (1980), „Akta
prezydiów miejskich rad narodowych miast nie stanowiących powiatów w Archiwum
Państwowym w Poznaniu — metody porządkowania, zawartość źródłowa”
(1984), „Struktura oraz podstawy organizacyjno-prawne działania związków
zawodowych w województwie poznańskim” (1985), „Zawartość źródłowa akt
administracji z lat 1919–1939 (dopływ z MSW)” (1989), „System ewidencyjno-
-informacyjny w archiwach państwowych na przykładzie Archiwum Państwowego
w Poznaniu — teoria i praktyka archiwalna” (1996).
W 1995 r. Archiwum Państwowe w Poznaniu opublikowało Spis zespołów.
Informator o zasobie archiwalnym, którego była jedynym autorem. To opracowanie
zostało bardzo wysoko ocenione przez świat archiwalny, a przedstawiona