ARCHEION

PRZEGLĄD CZASOPISM
639
tualną sytuację w zakresie prawa archiwalnego w Niemczech (Die deutschen
Archivgesetze: Richterrecht, Kommentierungen, Forschung. Zum Problem des
Anspruchs des Bürgers auf Vernichtung von Archivgut, s. 65–89). Nie zrobił
tego jednak, prezentując analizę poszczególnych regulacji prawnych, lecz refleksję
na temat ogólnego stanu kultury prawnej odzwierciedlonej w prawie archiwalnym
federacji i landów. Wychodząc z założenia, że jest ono kształtowane
przez ustawodawstwo (federalne i landowe), praktykę (archiwa), sądownictwo
(przede wszystkim administracyjne) i naukę, autor przyjrzał się relacjom pomiędzy
podmiotami kształtującymi prawo archiwalne w Niemczech. Jest ono na
optymalnym poziomie wtedy, gdy między czynnikami je kształtującymi istnieje
równowaga i współpracują one ze sobą, a jeśli tej równowagi nie ma, to przynajmniej
reagują na posunięcia pozostałych (s. 65–73). Z drugiej strony, analizie
i ocenie poddał wyrok Sądu Administracyjnego w Darmstadt z 15 października
2003 r. w sprawie wniosku osoby prywatnej o zniszczenie materiałów archiwalnych
jej dotyczących, które trafiły do archiwum państwowego (s. 73–89).
Wniosek ten został przez archiwum oddalony, a sąd administracyjny skargę na
tę decyzję oddalił. Wyroku tego środowisko archiwalne prawie nie zauważyło,
chociaż w środowisku prawników wzbudził on duże zainteresowanie. Zdaniem
Polleya jest on ważny, gdyż mimo iż odnosił się do ustawy archiwalnej stosowanej
w Hesji, to utrzymał w mocy prerogatywy archiwów niemieckich w zakresie
oceny wartości materiałów archiwalnych, procedury stosowanej przez nie przed
przejęciem materiałów zaoferowanych przez aktotwórców do przejęcia do zasobu
archiwalnego oraz uznał za wystarczające mechanizmy przewidziane w heskiej
ustawie archiwalnej, a tym samym w niemieckim prawie archiwalnym,
do ochrony materiałów archiwalnych zawierających informacje drażliwe przed
dostępem do nich osób nieuprawnionych. Zwrócił jednak uwagę na fakt, że skarżący
powołał się również na regulacje prawne dotyczące praw podstawowych
zawartych w prawie międzynarodowym. Ta okoliczność będzie w przyszłości
komplikować kształtowanie zasobu archiwalnego, zwłaszcza tej jego części,
która dotyczy osób — prawo wewnętrzne może bowiem pozostawać w kolizji
z regulacjami międzynarodowymi w zakresie ochrony praw jednostki do decydowania
o zakresie informacji o niej, wprowadzanej do obiegu publicznego
(s. 87–89).
Dwa następne wystąpienia dotyczyły federalnej ustawy archiwalnej. Najpierw
dr Udo Schäfer, dyrektor Archiwum Państwowego w Hamburgu (Staatsarchiv
Hamburg), omówił opublikowany w 2007 r. projekt nowej federalnej
ustawy archiwalnej, którą opracowała grupa profesorów prawa (Prospektive
Jurisprudenz — proaktive staatliche Archive. Zum Professorenentwurf eines
Archivgesetzes des Bundes, s. 91–117, zapis dyskusji s. 138–139). Projekt
ten był częścią większego projektu — federalnego kodeksu informacyjnego
(Informationsgesetzbuch des Bundes). Federalny kodeks informacyjny przez to,
że został oparty na zasadzie wolności dostępu do informacji gromadzonych przez