ARCHEION

ARCHEION, T. CXV
WARSZAWA 2014
IRENA RADTKE
(17 X 1923–30 III 2014) 1
Irena Radtke urodziła się 17 października 1923 r. w Rzeżęcinie (Kociewie),
w powiecie tczewskim, jako piąte z sześciorga dzieci (Alojzy, Jadwiga, Wacława,
Ludwika, Irena i Weronika) w chłopskiej rodzinie Jana i Moniki z domu
Trochowskiej. Naukę w szkole powszechnej rozpoczęła w rodzinnej miejscowości
i ukończyła ją w 1937 r. Następnie kontynuowała edukację w Państwowym
Gimnazjum i Liceum Koedukacyjnym w Tczewie, którą przerwał wybuch wojny.
W czasie okupacji pracowała we wsi Olszówka jako pomoc fizyczna i biurowa
w miejscowym młynie. Po wojnie powróciła do swojej tczewskiej szkoły, by
w 1947 r. zdać maturę, a następnie podjąć studia na Uniwersytecie Poznańskim.
Dzięki stypendium Ministerstwa Oświaty w latach 1947/48–1950/51 mogła studiować
historię oraz filologię klasyczną. W czasie studiów uczęszczała m.in. na
wykłady profesorów: Adama Skałkowskiego, Kazimierza Tymienieckiego, Henryka
Łowmiańskiego, Gerarda Labudy i Janusza Pajewskiego. Mocno związana
była przede wszystkim ze swoim krajanem prof. G. Labudą, uczestnicząc
przez dwa lata w jego zajęciach paleograficznych i neograficznych, a następnie
przez kolejne dwa lata w prowadzonym przez tegoż seminarium magisterskim.
Według jego opinii wyróżniała się pracowitością i dobrym przygotowaniem naukowym
zarówno w dziedzinie metodyki badań historycznych, jak i w zakresie
nauk pomocniczych historii. Stopień magistra filozofii w zakresie historii uzyskała
22 grudnia 1951 r. na podstawie pracy magisterskiej, którą przygotowała
pod kierunkiem prof. G. Labudy. Z wynikiem bardzo dobrym obroniła pracę
pt. „Osadnictwo kasztelanii tczewskiej w XIII i XIV w.”.
1
Przygotowując wspomnienie, wykorzystano tekst prof. Ireny Mamczak-Gadkowskiej opublikowany
w „Archiwiście Polskim” 2014, nr 2 (74), s. 106–116 oraz akta osobowe I. Radtke z Archiwum
Państwowego w Poznaniu.