ARCHEION

PRZEGLĄD CZASOPISM
665
stracji gminnej i międzygminnej. Przedstawił wzrost znaczenia archiwum miasta
Nancy. Zjawisko to doprowadziło do poprawy stanu budynku oraz profesjonalizacji
kadry tej placówki.
W dyskusji po tej debacie skupiono się na roli, jaką powinny pełnić archiwa
miejskie i gminne w administracji terenowej, życiu społecznym i kulturalnym
lokalnych wspólnot. W jej trakcie poruszono także relacje między siecią archiwów
narodowych i gminnych.
Christine Juliat rozpoczęła cykl artykułów poświęconych edukacji archiwalnej
(La première formation en archivistique à l’université de Haute-Alsace).
Skupiła się na zagadnieniu kształcenia archiwistów na Uniwersytecie w Miluzie
(Mulhouse). Utworzenie specjalizacji archiwalnej w wymienionej uczelni oznaczało
odejście od idei kształcenia archiwistów wyłącznie w École des Chartres.
Nową formę edukacji stworzono przede wszystkim z myślą o archiwistach
zatrudnionych w archiwach bieżących — gmin, przedsiębiorstw, stowarzyszeń.
Autorka poświęciła swoją uwagę również absolwentom pierwszego naboru,
studiującym w latach 1978–1979. W ramach tej specjalizacji przygotowywano
archiwistów i dokumentalistów, a zatem osoby zajmujące się bieżącą produkcją
kancelaryjną współczesnych instytucji.
Michéle Mornet-Goutagneux (Un enseignement archivistique démultiplié
…et fédérateur) pokazała, jaki wpływ miało utworzenie specjalizacji archiwalnej
na Uniwersytecie w Miluzie na archiwistykę we Francji. Zwróciła uwagę na
ukształtowanie się różnych formuł edukacji archiwalnej, proponowanych głównie
przez uniwersytety, zarówno na poziomie kształcenia licencjackiego, jak i magisterskiego.
Proces ten spowodował konieczność poszukiwania nowych form edukacji
i treści możliwych do wprowadzenia w ramach studiów przeznaczonych dla
słuchaczy na różnym poziomie rozwoju i przygotowania intelektualnego. Zahamował
jednak nieco kreatywność w tworzeniu nowych teorii archiwalnych.
Romain Joulia (Former les conservateurs du patrimoine d’aujoud’hui et
de demain: le rôle de l’Institut national du patrimoine, INP) omówiła problemy
kształcenia konserwatorów dziedzictwa kulturowego w Instytucie Dziedzictwa
Narodowego. Kandydaci na te studia rekrutowani są spośród archiwistów —
pracowników archiwów narodowych oraz bieżących. Program studiów obejmuje
takie przedmioty, jak: prawodawstwo dziedzictwa kulturowego, ekonomika
dziedzictwa, instytucje prywatne i ich rola w tworzeniu i ochronie dziedzictwa,
zarządzanie publiczne, zarządzanie archiwaliami, budownictwo dziedzictwa kulturowego,
konserwacja i restauracja obiektów dziedzictwa, dziedzictwo w upowszechnianiu
kultury, technologie informatyczne.
W ramach spotkań tzw. okrągłego stołu odbyła się dyskusja dotycząca postrzegania
zawodu archiwisty. Uczestniczyli w niej głównie profesorowie uniwersytetów
francuskich i dziennikarze. W trakcie kolejnej debaty omówiono
relacje między archiwistyką i działalnością archiwalną. Jej przebieg wskazał na
istnienie silnych związków między tymi dyscyplinami.