ARCHEION

638 PRZEGLĄD CZASOPISM
München), skupił się na analizie art. 4, 6–9 bawarskiej ustawy archiwalnej, w których
określone zostały kompetencje archiwów państwowych w stosunku do aktotwórców
zobowiązanych do przekazywania wytworzonych przez nich materiałów
archiwalnych do archiwów (s. 130). Analiza ta miała dać odpowiedź na pytanie,
czy regulacje ustawy gwarantują archiwom pełny wpływ na kształtowanie zasobu
archiwalnego. Cel wystapienia dr. Hetzera, z szerszego punktu widzenia (kształtowanie
zasobu archiwalnego), w pełni wyartykułowany został w tytule tekstu
drukowanego (Aktenaussonderung nach Vorschrift. Überlegungen zur Umsetzung
des Bayerischen Archivgesetzes, s. 23–34), gdyż tytuł wystąpienia na spotkaniu
skupiał się na relacjach archiwów i aktotwórców, a więc w ujęciu znacznie węższym
(Das Bayerische Archivgesetz und die abgebenden Behörden und Gerichte
[v. a. Art. 4, 6, 7, 8, 9]). Konstatacja Hetzera jest w zasadzie pozytywna. Wprawdzie
nie wszystkie regulacje bawarskiej ustawy archiwalnej są idealne, ale w połączeniu
ze świadomością, że do czasu jej uchwalenia w 1989 r. zasób archiwalny
Bawarii kształtowany był przez wspólne obwieszczenie wszystkich bawarskich
ministerstw dotyczące sposobu brakowania akt przez urzędy i instytucje państwowe,
które wydane zostało w marcu ... 1932 r., jest ona dobrym narzędziem, które
w zakresie kształtowania zasobu gwarantuje archiwom państwowym w relacjach
z aktotwórcami zdecydowanie lepszą pozycję niż dotychczas.
Drugi tekst bawarski, autorstwa dr Margit Ksoll-Marcon, dyrektor generalnej
bawarskich archiwów państwowych, dotyczy aktualności bawarskich regulacji
prawnych odnoszących się do dostępu do materiałów archiwalnych (Ist die
Zugangsregelung zu Archivgut im Bayerischen Archivgesetz noch zeitgemäß?,
s. 51–64, zapis dyskusji 133–135). W konkluzji dyrektor generalna stwierdziła,
że regulacje te mimo pewnych zastrzeżeń (są one dość konserwatywne) sprawdziły
się, ale w związku z regulacjami prawnymi dotyczącymi dostępu do informacji
publicznej (Informationsfreiheitsgesetze), które w międzyczasie weszły
w życie w niektórych landach i na poziomie federalnym (Bawaria nie ma jeszcze
ogólnej ustawy o dostępie do informacji publicznej), oraz aktualnymi tendencjami
w rozwoju archiwalnych regulacji prawnych w Niemczech, koniecznym
będzie w średniej perspektywie czasowej dopasowanie bawarskich regulacji do
aktualnych trendów (s. 64).
Trzecim wystąpieniem odnoszącym się do problematyki bawarskiej był wspomniany
wyżej referat Hansa-Joachima Heckera, jedyny z zaprezentowanych na
konferencji, który nie został opublikowany w omawianym tomie „AZ”. Z zapisu
dyskusji nad nim (s. 135–137) wiadomo, że dotyczył obowiązków jednostek
samorządu terytorialnego w zakresie organizowania i prowadzenia archiwów
oraz możliwości oddziaływania na funkcjonowanie archiwów komunalnych
państwowej administracji archiwalnej.
Do tematyki pozabawarskiej odnosiły się cztery referaty przedstawione
w trakcie spotkania eksperckiego. Tę część rozpoczął dr Rainer Polley, dyrektor
Szkoły Archiwalnej w Marburgu (Archivschule Marburg), który omówił ak-