ARCHEION

WSPOMNIENIA POŚMIERTNE
743
w nim struktura zasobu pozostaje nadal wzorcową. Wielu czytelników tej pracy
nadal docenia jej logiczny i chronologiczny układ oraz spójność i czytelność,
które pozwalają szybko i bezbłędnie odnaleźć szukane informacje. Opracowane
przez Jadwigę Miedzianowską metody opisania zasobu są stosowane w aktualnie
tworzonych i używanych systemach informacyjno-wyszukiwawczych.
Z roku na rok coraz więcej czasu poświęcała prowadzeniu ewidencji zasobu.
Początkowo zajmowała się wypełnianiem kart nowo utworzonych zespołów,
sporządzaniem kart zespołów przyporządkowywanych do różnych grup rzeczowych,
uzupełnianiem kart o dopływy i uaktualnianiem zapisów o nowe informacje
związane np. z mikrofilmowaniem i bibliografią. Zastosowanie w ewidencji
baz danych SEZAM i KANAPA praktycznie wymusiło rezygnację z innych prac
związanych z opracowaniem zasobu. Trzeba podkreślić, że jako aktywny uczestnik
spotkań zespołu „Informatyka i archiwa” przez wiele lat była zaangażowana
w tworzenie obu baz. Bez wątpienia była członkiem grona ambitnych i zaangażowanych
archiwistów, którzy ukierunkowali rozwój archiwistyki oraz wypracowali
metody optymalnego wykorzystania technik komputerowych w dziedzinach
działalności archiwów.
W marcu 1999 r. Jadwiga Miedzianowska została przesunięta z dotychczasowego
stanowiska na nowo utworzone, samodzielne, ds. ewidencji zasobu. Jej zakres
obowiązków zwiększał się systematycznie — oprócz prowadzenia ewidencji
zasobu zajmowała się nadzorowaniem, instruktażem i koordynacją prac ewidencyjnych
podległych oddziałów, udzielała informacji o zasobie, współpracowała
z Oddziałem Opracowania w zakresie weryfikacji i aktualizowania pomocy ewidencyjnych
i informacyjnych, jak również z Naczelną Dyrekcją Archiwów Państwowych
w Warszawie. Doradzała i pomagała wielu instytucjom w zorganizowaniu
i sprawnym prowadzeniu ewidencji oraz systemu informacji o zasobie. Praca
była dla niej prawdziwym wyzwaniem. Częste zmiany i nowelizacje obowiązujących
przepisów i zarządzeń regulujących metody i zasady prowadzenia ewidencji
przysparzały jej nowych, czasochłonnych obowiązków. Chcąc jak najlepiej
im sprostać, pracowała często do późnych godzin oraz zabierała pracę do domu.
Marzyła, by przed odejściem na emeryturę uporządkować wszystkie środki ewidencji
i pozostawić je w jak najlepszym stanie. Nie zdążyła...
Jadwiga Miedzianowska nie tolerowała dzielenia zadań na mniej lub bardziej
ważne. Wszystko, czego się podejmowała, wykonywała z najwyższą starannością,
rzetelnością i dokładnością. Wszystko, co „wyszło” spod jej ręki i „zeszło”
z jej biurka, dawało gwarancję najwyższej jakości.
Bez wątpienia Jadwiga Miedzianowska nie wykorzystała w pełni swojego potencjału
intelektualnego, niezrównanej znajomości zasobu i bogatego doświadczenia
zawodowego. Pozostawiła niewiele publikacji. Ogrom czasu poświęcała
kwerendom naukowym i dotyczącym historii zasobu. Wyniki większości z nich
stanowiły cząstkowy wybór źródeł do szerzej zakrojonych projektów, z których
tylko niektóre zostały opublikowane.