Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

QILEST. II : UTRUM MAGNITUDO CONVENIAT DIVINIS PERSONIS, ETC. 103
individua ejusdem speciei sunt essenlia-
liter similia. Sic quoque communiter sumendo
istas relationes communes, ait flecimo
Metaphysica?, quod omne ens omni
seu cuicumque enti comparatum,est idem
vel diversum : imo
et sic* omne ens omni
enti comparatum, est a?quale aut ina>quale,
utpote magis aut minus perfectum, seu pa-
ris imparisve virtutis. Quemadmodum igi-
tur fundamentum identitatis et a?qualitatis
ac similitudinis hoc modo communiter
sumptum, est ens in communi comparatum
ad quodcumque ens in communi ;
sic et ista? relationes sunt transcendentes,
quamvis non convertibiles, attamen dis-
tincte dividentes ens, sicut dividitur in
necessarium atque possibile.
Itaque dico, quod in divinis personis est
perfecta a?qualitas, tum quoniam ibi est
virtus perfecta, scilicet infinita, sed et sim-
plicissima unitas virtutis illius : sicque
fundamentum eequalitatis illius tam proximum
quam remotum, est summe perfectum,
et ex consequenti sequalitas in eis
fundata. Verumtamen genera rerum et
passiones ac species generum, non dicuntur
de Deo formaliter seu univoce cum
creaturis. — Est autem hic dubium unum,
quia quum magnitudo in Deo transeat in
essentiam, videtur sequalitas illa super es-
sentiam esse fundata, nec ab identitate
differre. Dicendum, quod fundatur super
essentiam in quantum est magnitudo vir-
tualis. — Ha?c Scotus.
Quocirca videtur dicendum, quod dum
relationes ista? dicuntur fundari super uni-
tatem substantia? et super unitatem quan-
titatis unitatemque qualitatis, unitas illa
substantia? non ponit in numerum cum
substantia, sed realiter idem est cum ipsa
natura substantia?. Idem videtur dicendum
de unitate quantitatis et qualitatis. Ideo
quod Scotus affirmat, fundamentum remotum
identitatis esse substantiam rei,
fundamentum vero propinquum unitatem
substantia?, pariformiter quoque de funda-
* aequaiita- lliento duplici quantitatis ac qualitatis * :
tis et simi- . . . ,
litudinis
non censetur magni momenti, nisi lorsitan
Asecundnm quamdam rationis consideraliouem
formalem, ita quod substantia in
quantum substanlia, non est fundamentum
identitatis, sed ut una; et pari modo
de fundamentis a?qualitatis et similitudi-
nis occurrit dicendum. Vere enim realiter
ipsa albedo Joannis et Pauli est immediatum
fundamentum similitudinis eorumdem,
tamen in quantum est una in spe-
cie; nec unitas illa albedinis, ab albedine
realiter est distincta.
B Ex dictis patet ad objecta solutio, pra?terquam
ad illud de commensuratione. Ad
quod Bonaventura respondet : yEqualitas
in creaturis duo importat, videlicet con-
terminationem et excessus privationem.
Primum est imperfectionis ratione limita-
tionis,secundum perfectionis : ideo ratione
hujus secundi transfertur ad divina, non
ratione primi. — Potest etiam responderi,
quod infinitum quamvis sit incomprehen-
sibile et incommensurabile omni finito,
est tamen comprehensibile et commensu-
C rabile infinito, videlicet Pater Filio, et
unaqua?que divina persona unicuique per-
sona? divina?.
SEcundo
QU^ESTIO II
qua?ritur, Utrum magnitu-
do conveniat divinis personis,
et an ratione infinitae magnitudinis
earumdem, quselibet sit in alia
D per circumincessionem.
Videtur quod magnitudo non competat
eis, quum unaqua?que earum sit simplicissima
unitas, indivisibilis prorsus; ma-
gnitudo autem, divisibilis. — Deinde vide-
tur quod una persona non sit in alia.
Philosophus namque quarto Physicorum
ponit octo modos essendi in, quorum nul-
lus potest aptari ad hoc quod una divina
persona in alia sit. Nec enim hoc est sicut
tolum in partibus, nec econtra; nec sicut
genus in speciebus, nec econtrario; nec