Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

174 W LIBRUM I SENTENTIARUM. — DIST. XXIV ; QU.EST. I
unitas qua? sic est principium numeri, est A nobis nisi per posteriora. Porro loquendo
in Deo. Secundo sic, quod unitas sit pars
numeri simpliciter : et sic unitas quse est
in Deo, non est principium numeri.Quam-
vis enim in Deo sit numerus personarum,
non tamen est in eo numerus simpliciter,
ut iufra patebil. Denique unitas Dei et
unitas creaturae non constituuut numerum
simpliciter. Qua? namque constituunt sim-
pliciter numerum univocantur in aliquo :
quia qua?cumque simpliciter numerantur,
sub communi aliquo numerantur. Deo autem
et creaturse nihil est commune, simi-
liter nec uuitati Dei et creaturse. Ideo non
est proprie concedendum quod Deus et
lapis sint duo, quamvis Deus sit unus et
lapis sit unus, nisi eo modo quo contingit
aliqua numerari sub uno communi de eis
analogice dicto. Haec Richardus.
Quorumdam, in-
Bonaventura demum :
quit, et prsesertim Magistri, fuit opinio,
quod quidquid sit de hoc nomine, unum,
in creaturis, in Deo non dicatur positive,
sed privative dumtaxat. Et assumit aucto-
ritatem a S. Hilario, quamvis ille aperte
non dicat hoc, sed ait quod horum nominum
usus inventus est magis causa pri-
vandi quam ponendi quidquam in Deo. Et
ratio fuit Magistri, quoniam unum posi-
tive sumptum, principium est quantitatis
ac numeri ; Deus autem in se quantitatem
non habet, neque in se est numerabilis,
nec connumerabilis aliis. Et quamvis positio
ista videatur probabilis, tamen com-
muniter non tenetur : quoniam
unitas
multo perfectius est in Deo quam in cre-
aturis. Quum ergo in creaturis sit aliquid
positive, multo magis in Deo. Rursus,
quum omnis unitas ad primam unitatem
finaliter reducatur, nec finalis reductio
sistat in privatione, oportet quod unitas
Dei sit aliquid positivum. Idcirco dicendum,
quod loquendo de uno in creaturis
quantum ad rationem intelligendi, sic di-
citur privative, sed dicitur positive quantum
ad rem intellectam. Et ratio est, quia
unum habet rationem primi : prima autem
non intelliguntur nec notificantur a
de uno quantum ad rem intellectam, sic
in rebus inferioribus habet respectum tam
ad materiam quam ad formam : et ratione
respectus ad materiam, est in se indivi-
sum, potentia tamen divisibile ; et quia
potentia materialis se habet per modum
privationis, idcirco et unum secundum
islum respectum. Ratione vero respectus
ad formam, quae dat esse distinctum et
limitatum, sic unum dicit quid positivum,
videlicet esse divisum ab aliis. Quumque
B in Deo nihil sit materiale, sed formalitas
summa et maxime actualis, unum in Deo
non nisi positive accipitur; in creaturis
autem, in quibus attenditur secundum formam
atque materiam, interdum accipitur
positive, aliquando privative. — Si autem
objiciatur, quod unum non est principium
numerandi in Deo, ergo non convenit
ei : dicendum, quod unum dicit privationem
multitudinis secundum generalem
sui nominis rationem ; sed privatio illa,
quamvis nomine tenus exstet privatio,
C tamen realiter consistit positio : quoniam
quanto plus est privatio divisionis in
aliquo, tanto in eo est major perfectio.
Quumque in Deo sit perfectissima unitas,
ipsa in Deo accipitur per totius multitu-
dinis privationem omnimodam ; sicque
unum vocatur, quod non habet in se mul-
titudinem actu neque potentia, nec per
se neque per accidens, neque per divisionem
nec per aggregationem : et hoc est
unum perfectum, summum et infinitum,
quod non est in potentia ad numerum
D proprie sumptum, nec est connumerabile
alii ; sicque soli convenit Deo. Unde con-
stat quomodo Deus dicitur unus positive,
et qualiter differt unitas ejus ab unitate
creaturae. Heec Bonaventura.
Circa hsec quserit Albertus, an Deus sit
magis unus quam unitas ipsa. Videtur
quod non, quia in unitate nihil est nisi
unitas : ergo est simplicissima. Item, si
Deus est simplicior unitate et magis unus
quam illa, ergo ante unitatem est aliquid,
quum tamen ipsa sit primum. — Ad quod