Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

LIBER I SENTENTIARUM. — DIST. XL 509
autem, si disjunctim, ut si intelligas, istum non posse damnari quem dico prae-
destinatum : potuit enim non esse praedestinatus, et ita damnaretur.
C. Quomodo adhuc instant qucestioni.
Verumtamen adhuc instant, et secundum conjunctionem argumentando, ita
procedunt : Non enim, inquiunt, potest esse ut aliquis praedestinatus sit et damnetur :
utrumque istorum simul esse non potest. Sed alterum horum non potest non esse,
scilicet quin iste sit praedestinatus : ab aeterno enim praedestinatus est, et non potest
modo non esse praedestinatus. Quum ergo impossibile sit simul utrumque esse, et
impossibile sit alterum non esse ; videtur non posse alterum esse, scilicet ut dam-
netur. Quod si est, ergo non potest esse ut non salvetur.
In hujus quaestionis solutione mallem alios audire quam docere. Dicimus tamen,
de praescientia similem posse moveri quaestionem. Ideoque tam hic quam ibi unam
facimus responsionem, dicentes determinandum fore illud cui innititur tota haec
quaestio, scilicet : impossibile est alterum istorum non esse, scilicet quin iste modo
sit praedestinatus : ab aeterno enim iste praedestinatus est. Distinguendum enim est
quum ait : Iste non potest modo non esse praedestinatus, vel non potest modo esse
quin sit praedestinatus. Hoc enim conjunctim et disjunctim intelligi potest. Non
enim potest esse, ut ab aeterno sit praedestinatus, et modo non sit praedestinatus
nec potest esse simul, ut sit praedestinatus et non sit praedestinatus : sed tamen
potuit esse ab aeterno quod non esset prsedestinatus, et potuit ab aeterno non esse
praedestinatus ; et sicut ab aeterno Deus potuit eum non praedestinare, ita conce-
ditur a quibusdam, quod et modo potest Deus eum non praedestinasse. Ab aeterno
ergo potest Deus non praedestinasse eum :
ergo potest iste non fuisse praedesti-
natus. Si vero non fuisset praedestinatus, nec modo esset praedestinatus. Ergo modo
potest non esse praedestinatus. Ita et de praescientia et praescitis dicunt. Quod in
actionibus vel in operationibus Dei et hominum nullatenus concedunt. Ex quo enim
aliquid factum est vel dictum, non concedunt quod illud possit non esse vel non
fuisse : imo impossibile est non esse vel non fuisse quod factum est vel dictum,
referentes possibilitatem vel impossibilitatem ad naturam rei exsistentis. Quum vero
de praescientia vel de praedestinatione Dei agitur, possibilitas vel impossibilitas ad
potentiam Dei refertur : quae semper eadem fuit et est, quia praedestinatio, prae-
scientia, potentia, unum in Deo est.
D. Quid sit reprobatio Dei, et in quibus consideretur, et quis sit
pro3destinationis effectus.
Quumque praedestinatio sit gratiae praeparatio, id est divina electio qua elegit Ephes.i,*.
quos voluit ante mundi constitutionem, ut ait Apostolus ; reprobatio econverso
intelligenda est praescientia iniquitatis quorumdam, et praeparatio damnationis
;