Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

Joann.ii.vii,
i.
Ibid. 9.
QILEST. IV : AN QUIDQUID DEUS SCIVIT ALIQUANDO, HOC SCTAT ET SCIET SEMPER 551
gelio legitur Deuni Patrem orasse pro sui A
corporis glorificatione, et pro electorum,
non pro reproborum, salvatione; quse tamen
certissime noverat ex divina praeor-
dinatione implenda : Pater, inquiens, cla-
rifica Filium tuum; et item : Non pro
mundo rogo, sed pro his quos dedisti mihi
de mundo, quia tui sunt.
Circa hanc qusestionem et circa oratio-
nis efficaciam quidam philosophi multi- ct in sensu simul sunt colores contrarii
pliciter erraverunt. Unde et Thomas hoc secundum species suas intentionales. Por-
q .xxui,a.s. loco, et in prima parte Summa? sua?, atque ro Deus in ipso nunc seternitatis omnia
in Summa contra gentiles, libro tertio, B simul uno noscit intuitu : sicque scit enun-
eleganter declarat, qualiter divina) providentiae
ac seternse praedestinationis immo-
bilis certitudo invariabilisque inflexibili-
tas, utilitatem et efficaciam orationum ac
cultus divini nequaquam excludant.
OUarlo
QU^STIO IV
quasritur, An quidquid Deus
scivit aliquando, hoc sciat et G
sciet semper.
Quod non videtur, quia aliquando scivit
Christum nasciturum et moriturum,et hoc
modo non scit. Nunc quoque scit me scri-
bere ista, et hoc post modicum tempus
non sciet. Imo tunc sciet me ista scri-
psisse : quod modo non scit, quum non
sit verum.
In contrarium est, quod scientia Dei
aeternaliter est perfecta invariabiliterque
persistens.
Ad hoc Alexander respondet in quaestione
qua quserit, an scientia Dei sit opposi-
torum. Ad quod respondet :
Scientia Dei
est oppositorum sine oppositione et falsi-
tate, quoniam non sciuntur opposita a Deo
secundum ipsorum enuntiabilium modum,
sed magis per modum comprehensionis
rerum de quibus sunt enuntiabilia : quse
comprehensio est omnino abstracta a com-
positione et oppositione enuntiabilium. Et
dico rerum enuntiabilium,non per modum
quo sunt in propria natura, sed per modum
quo sunt in causa sua. Non est autem
similis modus essendi in rerum natura et
in Dei scientia. Imo nec similis modus est
esse in rerum veritate, et esse in simili-
tudine seu specie intentionali : quia con-
traria non sunt in eodem subjecto simul
in natura, sunt tamen simul secundum
species suas in intellectu; imo et in aere
tiabilia et eorum extrema, et quidquid in
eis est, universosque anima3 actus. Ha3C
Alexander.
Circa hoc scribit clarius Bonaventura :
Scire, inquiens, dupliciter dicitur. Uno
modo, prout reflectitur in se ; et sic sen-
sus est : Iste scit hoc, id est, habet cogni-
tionem de hoc. Et sic scire, nihil connotat
ex parte sciti actuale, nec veritatem, nec
pra3sentiam. Deus namque de omni enunti-
atione habet perfectam cognitionem,utrum
sit enuntiatio perfecta et congrua,et utrum
vera vel falsa. Secundo, scire sumitur pro-
ut est verbum proha3reticum;et sic transit
in actum extra, sicque connotat veritatem
in objecto : sicque scire aliquod enun-
tiabile, est scire ipsum verum esse. Unde,
Scio te sedere, hoc est dicere : Non tantum
habeo cognitionem de hoc, sed etiam
cognitionem ipsum esse verum.Primo mo-
do scire, importat nudum intelligere ; secundo
modo, intelligere cum assensu. —
Si ergo sumatur scire primo modo, sic
D
dico, quod quidquid est, et omne enuntiabile,
et omne quod scivit Deus, adhuc
scit et habet cognitionem de illo : quia
de omni eo quod est et quod esse potest,
habet cognitionem. Nec sequitur, Scit hoc,
ergo verum est ; imo est ibi consequens.
Porro, si accipiatur scire secundo modo,
prout connotat veritatem circa enuntiabi-
le, sic quidam dixerunt, quod Deus desinit
aliquod enuntiabile scire, quoniam posu-
erunt quod enuntiabile quod verum est,
potest esse falsum. Alii dixerunt contra-