Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

tatis essentiam, quum caritas patriee ne-
queat in infinitum augeri : imo posset
quorumdam Beatorum caritatem excede-
re, nisi aliud forsan obstaret. Quamvis autem
caritas vise posset augeri in infini-
tum, nunquam tamen posset pertingere
ad gradum seu perfectionem atque fervorem
caritatis Beatorum quantum ad operationem
: quoniam Beati vident et diligunt
Deum ut prsesentem, viatores ut
absentem, id est non clare visum. Nunc
ergo desiderando illuc tendamus, quia desiderando
capaciores efficimur. Quemadmodum
enim si velles sinum tuum imple-
re aliquo bono tibi prsestando, et scires
quam magnum esset hoc bonum, exten-
deres sinum tuum, et extendendo faceres
capaciorem; sic Deus differendo beatitudinem
extendit desiderium, quatenus extensum
fiat capacius, et postea copiosius
repleatur. — Unde caritas vise perficitur
in patria magis quantum ad suum actum,
quam in sua essentia, quamvis et in ea
perficiatur per gradum completum et ultimatum.
Porro caritas Beatorum, quantum
est ex parte caritatis, posset augeri : quoniam
non pervenit ad terminum suum supremum,
quum sit major. in uno Beato
quam alio. Quod autem augeri non valet,
quoniam sunt
est ex parte status eorum :
in termino, non in via.
Si autem quis instet, quoniam fomes
minui potest in infinitum, ergo caritas in
infinitum potest augeri, quum fomitis di-
minutio sit caritatis augmentum : dicendum
quod non sequitur, quia infinitas
negative et privative dicta potest compe-
tere creaturis, non autem infinitas po-
sitiva.
Alia vero est communis opinio, quod ca-
ritas quoad suam essentiam non habetur
hic perfecta, nec hic possit habere perfectum
augmentum, ita quod tanta est quan-
titas caritatis patrise secundum suam es-
sentiam in minimo Beato, ut nullius vita
quantumcumque prolixa et sancta, suffi-
ciat ad promerendum augmentum carita-
tis sequale caritati Beatorum. Et ista opinio
T. 20.
AN CARITAS POSSIT AUGERI IN INFINITUM 49
A pro se allegat, quia in libro Retractationum
Augustinus retractat quod in libro
de Moribus Ecclesise dixit, Deum, quem
cognoscere volumus, prius plena caritate
diligamus ; et ait : Melius diceretur since-
ra, quam plena, nisi forte putetur non
esse majorem futuram, quando videbimus
facie ad faciem. Sic itaque accipiatur, tanquam
plena dicta sit, qua major esse non
possit quamdiu ambulamus per fidem.
Erit enim plenior, imo plenissima, sed in
visione per speciem. Et hsec opinio certior
B esse videtur, et magis de mente Augusti-
ni. — Hsec Henricus.
Albertus tamen in libro de Laudibus
gloriosissimse Virginis Matris Dei, testatur
quod ipsa incomparabilis atque sanctissima
Christifera Virgo, habuit in hac vita
caritatem (quantum ad habitum) perfe-
ctiorem caritate omnium Beatorum post
Ghristum. Et talis opinio attestatur digni-
tati prsestantissimse Virginis, imo et pie-
tati divinse, quse electis suis dat in hac
vita totam caritatem quam meruerunt, ut
C eam copiosius mereantur, nec reservat ac
differt in futurum. Quum enim dat gra-
tiam immeritam in prsesenti, multo for-
tius dat omnem meritam caritatem et gra-
tiam in sseculo isto.
Huic positioni Henrici consonat quod
Bonaventura hic scribit : Status est in
augmento caritatis secundum omnem modum
quo convenit esse statum et perfectionem
in motu augmenti. Augmentum
quippe, sicut in corporalibus patet, habet
statum a tribus, videlicet a virtute agente,
D a potentia suscipiente, et a forma perficiente
: sicut in homine stat augmentum,
quando virtus caloris et carnis secundum
speciem non potest plus convertere quam
deperditur, et quando potentia humidi ra-
dicalis non potest magis extendi, et quando
corpus perfectum est secundum quod
perfectioni congruit animse. Sic caritas
stat ex parte virtutis agentis. Sed hujusmodi
status in corporali augmento potest
esse dupliciter. Nam virtus illa aut est
operans naturaliter, aut a proposito : si na-
4