Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

et simplicitate Creator eminet omnibus A
incomparabiliter et penitus infinite. Hsec
Alexander.
De hac materia dicta sunt multa supra
in secunda et tertia distinctione, ubi de
distinctione attributorum et personarum
tractatum est. Ubi etiam ex dictis Henrici
tom. xix, allegatum est et monstratum, quod om-
p "
0/ e s ' nia
qua? in Deo sunt seu in divinis, sunt
purissima ac simplicissima singularitas,
quamvis nomen singularis juxta prsehabita
non dicatur proprie in divinis. Unde
ut Alexander copiose declarat, unitas Dei B
non compatitur secum pluralitatem naturarum
nec principiorum, sed personarum
et idearum ac attributorum, imo et notionum
et relationum : qua? ita a se invicem
realiter distinguuntur, quod tamen in es-
sentia unum et idem sunt.
Gonsonat Thomas : Deus, inquiens, vere
ac propriissime unus est : quia secundum
quod aliquid habet se ad indivisionem, ita
se habet ad unitatem. Nam teste Philoso-
pho, ens dicitur unum, quoniam indivi-
sum. Ideo illa quse sunt indivisa per se, ut G
Socrates, verius unum sunt quam quse
sunt indivisa per accidens, ut Socrates et
album, quse sunt unum per accidens. Et
inter ea quse sunt unum per se, verius
unum sunt quse sunt indivisa simpliciter,
quam quse sunt indivisa respectu alicujus
generis vel speciei aut proportionis : quee
etiam non dicuntur simpliciter unum, sed
unum genere vel specie aut proportione
sed quod simpliciter indivisum est, sim-
;
AN DEO VERE AC PROPRIE COMPETAT UNITAS 173
pliciter unum est, utpote unum numero.
In hoc tamen est gradus. Aliquid enim D
indivisum est actu, quod tamen divisum
est in potentia, vel divisione quantitatis,
vel divisione essentiali, vel secundum
utrumque, ut materialia ista composita,
vel intellectu, ut coelum. Aliquid etiam
indivisibile est actu et potentia : et hoc
multipliciter. Quoddam enim habet in sua
ratione aliquid preeter rationem indivisi-
bilitatis, ut punctum, quod praeter indi-
visionem importat situm ; aliquid vero est
quod nihil aliud importat, sed est ipsa sua
indivisibilitas : ut unitas, quse est prin-
cipium numeri, et tamen inha?ret alicui
quod non est ipsa unitas, puta subjecto.
Unde patet quod illud in quo nulla est
composilio partium, nulla continuitas di-
mensionis, nulla accidentium varietas, et
quod nulli inhaeret, et quod nulli compo-
nibile est, est vere et summe unum, ut
concludit Boetius. Et hoc est Deus, cujus
unitas est principium omnis unitatis, atque
mensura omnis rei : quia in omni
genere id quod est maximum, est principium
ceterorum ; et quod est simplicissimum,
mensura est reliquorum in genere
suo. Hsec Thomas in Scripto. — Qui etiam
de unitate Dei scribit in prima parte Summse,
qusestione undecima, et in Summa
contra gentiles libro primo.
Concordat Petrus. Qui etiam quserit hic,
utrum unitas dicatur positive in Deo. Cu-
jus qusestionis solutio valet ad intelligen-
tiam horum. Itaque ait : De
uno contingit
loqui dupliciter : primo, quantum ad rem
intellectam ; secundo, quoad intelligendi
seu innotescendi principium : sicut de
puncto. Punctum enim secundum rationem
essendi, dicit positionem in quan-
to; secundum rationem vero innotescendi,
dicit privationem, quoniam punctum est
cujus pars non est. Quum enim sit sim-
plex, minus notum est sensui : idcirco de-
scribitur per abnegationem partis quanti-
tatis tanquam per rem notiorem. Similiter
unitas secundum rationem essendi, dicit
aliquid positive ; secundum rationem vero
innotescendi, dicit privationem. Quumque
divisio sit notior sensui, ideo unitas no-
tificatur per divisionis privationem. Hsec
Petrus.
Concordat Richardus, dicendo quod uni-
tas in Deo dicit divinam essentiam, nec
aliquid aliud positivum. Quaerit ergo Ri-
chardus, an unitas quae est principium
numeri, sit in Deo. Ad quod respondet :
Unitatem esse principium numeri, intel-
ligi potest dupliciter. Primo, quod sit effe-
ctivum principium numeri : sicque unitas
divina est principium omnis numeri, et