Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

160 IN LIBRUM I SENTENTIARUM. — DIST. XXIII ; QU.EST. II
significat quse est suppositum sive hypo-
stasis, et cum illa implicat proprietatem,
counotatque substantiam quae est communis
essentia. Et quoniam in divinis non
est determinatio nisi per proprietates, ideo
dicit ibi suppositum distinctum sola pro-
prietate ad dignitatem pertinente, quee est
relatio originis. Porro prima substantia
non recipitur in divinis, quoniam ipsa in
relatione dicitur ad secundam, quae est
universale, quod secundum Philosophum,
nihil est aut posterius est. In divinis vero
nihil est prius aut posterius. Heec Udal-
ricus.
Circa haec asserit Thomas :
Nomen
per-
sonae proprie competit Deo, non tamen ut
creaturis, sed modo nobiliori. Salvatur
enim ratio personse in divinis, secundum
quod persona seu Deus habet esse per se
subsistens in natura intellectuali. — Si
autem objiciatur, quia persona dicitur
quse substat alicui proprietati, Deus autem
nulli substat : dicendum, quod in Deo
nihil secundum rem ponitur sub alio, sed Imo persona videtur omnia illa includere
tantum secundum modum intelligendi, C significat enim quid subsistens in natura
prout Deus intelligitur quasi substans suee
proprietati personali aut essentiali, secundum
quod appellatur substantia ; vel qua-
si substans suo esse, secundum quod dicitur
subsistentia.Attamen quia secundum
rem nihil est ibi sub alio, ideo Richardus
de S. Victore volens proprie loqui, dicit
quod personee divinee non subsistunt, sed
exsistunt, in quantum videlicet distinguuntur
proprietatibus originis, secundum
quas una est ex alia, quibus non suppo-
nuntur per modum subjecti : ideo divinas
personas non dicit esse subsistentias, sed
exsistentias.
Praeterea de significatione personee in-
venitur multiplex doctorum sententia. Quidam
etenim dicunt quod sit univocum,
alii quod eequivocum. ^Equivocatio vero
nominis hujus a diversis tripliciter assi-
gnatur. Nam quidam assignant eam secundum
temporis diversitalem, ila quod
ante hsereticorum inquisitionem significa-
vit divinam essentiam ut distinctam ab
A essentiis aliis ; postea vero significatio
ejus fuit mutata, ita ut in plurali numero
significet relationem; alque deinde ex usu
modernorum tractum est ad significandum
relationem etiam in singulari. Hoc
autem rationabile non videtur, quia plu-
rale non est nisi geminatum singulare :
unde eadem est significatio in singulari
et plurali sub consignificatione diversa.
Insuper constat quod usus variatus signi-
ficationis nominis hujus non est irratio-
nabilis : oportet ergo quod in significa-
B tione nominis hujus aliquid attendalur
secundum quod eo sic et sic possumus
uti.Alii assignant multiplicitatem nominis
hujus et diversa significata ipsius, non ex
diversitate temporis, sed ex propria signi-
ficatione nominis. Dicunt namque simpli-
citer, quod interdum designat essentiam,
quandoque hypostasim, aliquando proprie-
tatem, ut infra Magister sentire videtur. Sed
nullum istorum trium videtur complete
comprehendere significationem personse.
intellectuali, distinctum aliqua proprieta-
te. Alii assignant multiplicitatem significationis
personee ex adjuncto. Dicunt nam-
que quod quando per se sumitur, designat
substantiam; sed ex adjuncto termino par-
titivo aut numerali, trahitur ad significa-
tionem relationis : ut quum dicitur, duee
personee, vel, alia persona. Quod non vi-
detur, quoniam nomina significantia sub-
stantiam absolute, non recipiunt talem ad-
ditionem :
quia
non dicimus plures Deos,
D nec alium Deum. — Conformiter qui dicunt
quod sit nomen univocum variantur. Quidam
etenim dicunt, quod in sua signi-
ficatione claudit terminum unum, puta
subslantiam vel subjectum : et significat
substantiam non quae est essentia, sed
quae dicitur hypostasis vel substantia pri-
ma. Sed hoc non videtur sufficere, quoniam
nihil absolutum in divinis nume-
ratur : idcirco si nullo modo relationem
importaret, non posset in plurali prsedi-
cari. Alii dicunt, quod in sua significatione
: